کومان‌ها

کومان‌ها مردمانی ترک و کوچ‌نشین بودند. اینان زمانی به اتفاق قبچاق‌ها اتحادیه‌ای در حدود دشت قبچاق داشتند. همزمان با حملهٔ مغول در سدهٔ سیزدهم میلادی بسیاری از آنان به بلغارستان و مجارستان کوچیدند. سکونت‌گاه اصلی آنان در دشت قپچاق در شمال دریای سیاه و در امتداد رود ولگا بود و ایشان با پچنگ‌ها در ارتباط بودند.

تندیس‌های سنگی کومان‌ها، یافت‌شده در اوکرائین

به رغم زبان و فرهنگ ترکی، خاستگاه دقیق آنان مشخص نیست. گزارش‌ها آنان را مردمانی سپیدرو با موهای روشن و چشمانی آبی خوانده‌است. صاحب‌نظران می‌پندارند منشاء آنان به احتمال از جنوب سیبری بوده‌باشد. در آینده فرزندان کومان‌ها در کنار قپچاق‌ها در سلطنت مملوک نقش مهمی بازی‌کردند.

کومان‌ها دین شمنی و باور به تنگری داشتند. آیین‌های خاکسپاری اینان شامل به خاک سپردن اشیاء مهم درگذشته از جمله اسبش و گاه خدمتکار یا برده‌اش بود. سگ در نزد اینان تقدسی داشته‌است. از سدهٔ سیزدهم مسیحیت میان کومان‌ها رواج‌یافت. کومان‌ها مردمانی دام‌پرور بودند و اسپ یکی از محورهای مهم زندگی و فرهنگ آنان بود.

جستارهای وابسته

• عشایر
• قموق‌ها
• تاتارهای کریمه
• جنگ کالکا