لیو اولمان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: اتجمن⟸انجمن، حاضرساکن⟸حاضر ساکن، اوپیشنهاد⟸او پیشنهاد، هفتادونهمین⟸هفتاد و نهمین |
|||
خط ۲۱:
== زندگی شخصی ==
اولمان در [[توکیو]]، [[ژاپن]] متولد شد، دختر ویگو اولمان، یک مهندس هواپیما نروژی که در آن زمان در توکیو مشغول به کار بود، و یانا (نام اصلیش لوند) که او نیز نروژی بود. هنگامی که او دو سالش بود، خانواده به تورنتو، کانادا، منتقل شد جاییکه در آن پدرش در پایگاه نیروی هوایی نروژی در جزیره تورنتو (در دریاچه انتاریو) در طول جنگ جهانی دوم کار می‌کرد.<ref name="jones-little-norway">{{cite news |work= [[Toronto Star]] |title=Unravelling Little Norway's Big Secrets |page=M03 |date=May 10, 1986 |last=Jones |first=Donald}}</ref> چهار سال بعد، پدر ش از یک تومور مغزی درگذشت، رویدادی که او را به شدت تحت تاثیر قرار داد.<ref name="jones-little-norway"/> پس از جنگ، بقیه خانواده به [[تروندهایم]]، [[نروژ]]، نقل مکان کرد و در آنجا اولمان بقیه دوران جوانی خود را به سر برد. او در حال
== زندگی کاری ==
خط ۲۷:
اولمان کار بازیگری خود را به عنوان یک بازیگر در صحنه تئاتر در نروژ در اواسط دههٔ ۱۹۵۰ آغاز کرد. او به کار تئاتر در بیشتر زندگی حرفه‌ای اش ادامه داد، و برای بازی در نقش نورا در نمایش [[خانه عروسک|عروسکخانه]] ساختهٔ [[هنریک ایبسن]] مورد توجه قرار گرفت، اما پس از آغاز به کار با کارگردان سوئدی [[اینگمار برگمان]] بیشتر شناخته شده. پس از آن او در ده فیلم که از ستودنی ترین کارهایش بودند بازی کرد، از جمله [[پرسونا (فیلم)|پرسونا]] (۱۹۶۶)، [[مصائب آنا]] (۱۹۶۹)، [[فریادها و نجواها]] (۱۹۷۲) و [[سونات پاییزی]] (۱۹۷۸)، که در آن او با دیگر هنرپیشهٔ سوئدی [[اینگرید برگمان]] که کار در سینمای سوئد را از سر گرفته بود، همبازی شد. او با بازیگر سوئدی و همکار برگمان، ارلاند جوزفسون، در درام‌های تلویزیونی سوئدی، [[صحنه یک ازدواج|صحنه‌هایی از یک ازدواج]] (۱۹۷۳) بازی کرد. اولمان با [[لارنس اولیویه]] در پلی در دوردست (۱۹۷۷)، به کارگردانی [[ریچارد اتنبرا|ریچارد آتنبرو]] نیز نقش آفرینی کرده است.
او بیش از۴۰ بار نامزد دریافت جایزه‌های گوناگون شده است، از جمله جایزه‌های یک عمر دستاورد هنری، او سه بار از انجمن ملی از منتقدان فیلم، سه بار از هیئت ملی بازبینی فیلم جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کرد، سه جایزه از
اولمان در سال ۱۹۷۵ اولین کار خود را در شهر نیویورک با " [[خانه عروسک|عروسکخانه]]" آغاز کرد و سپس با حضور در "آنا کریستی" و "ارواح"، و همچنین نسخه موزیکال نا موفق از "من مامان را بیاد می‌آورم" کار خود را دنبال کرد. این نمایش که، کاری از ریچارد راجرز بود که تجربه تجدید نظرهای‌های متعدد در طول یک دوره پیش نمایش طولانی را داشت، پس از ۱۰۸ اجرا متوقف شد. او همچنین در بازسازی بسیار انتقاد برانگیز فیلم موزیکال افق گمشده در طول سال ۱۹۷۳ ظاهر شده است.
خط ۳۵:
در طول سال ۱۹۸۴، او رئیس هیئت داوران در سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین،<ref name="Berlinale">{{cite web|url=http://www.berlinale.de/en/archiv/jahresarchive/1984/04_jury_1984/04_Jury_1984.html |title=Berlinale: 1984 Juries|accessdate=21 November 2010 |publisher = [[جشنواره بین‌المللی فیلم برلین|Berlin International Film Festival]]}}</ref> و در سال ۲۰۰۲ به ریاست هیئت داوران جشنواره فیلم کن بود. او دخترش، لین اولمان را به تماشاگران با این جمله معرفی کرد: "و این زنی که اینگمار برگمان بیش از همه دوست دارد". دخترش آنجا بود تا جایزه افتخار را از طرف پدرش دریافت کند.
در سال ۲۰۰۴ اولمان گفت که پیشنهادی در نوامبر سال ۲۰۰۳ برای بازی در شو محبوب آمریکایی، [[سکس و شهر]]، دریافت کرده است. اولمان از این پیشنهاد خوشحال شد و گفت که یکی از معدود برنامه‌هایی است که به طور منظم تماشا کرده، اما او این پیشنهاد را رد کرد. در همان سال، [[استیون سودربرگ]] نقش ویژه‌ای برای لیو اولمان در فیلم ۱۲ یار اوشن نوشت و این نقش را به
اولمان روایتگر انیمیشن کوتاه کار مشترک کانادایی- نروژی بنام شاعر دانمارکی (۲۰۰۶) شد، که جایزه اسکار را برای انیمیشن کوتاه در
در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰، اولمان در مراسم جایزه صلح نوبل ۲۰۱۰ شرکت کرد. او متنی متعلق به گیرنده جایزه صلح نوبل ۲۰۱۰ [[لیو شیائوبو]]، یک مدافع حقوق بشر زندانی در چین بنام "من هیچ دشمنی ندارم،" را خواند. در غیاب لیو، مدال و دیپلم در یک صندلی خالی بر روی صحنه قرار داده شد. اولمان دو زندگینامه نوشته، تغییر (۱۹۷۷) و انتخابها (۱۹۸۴).
| |||