نیروی نظامی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز اصلاح پیوند به صفحه ابهام‌زدایی با استفاده از AWB |
||
خط ۹:
اصطلاح نظام برگرفته از واژه نظم در زبان عربی است که اشاره به تشکیلات مرتب و آراستهٔ [[نیروهای مسلح]] دارد. از اصطلاحات مرکب با نظام می‌توان به [[پیاده‌نظام]]، [[خدمت وظیفه عمومی|خدمت نظام]]، [[سواره‌نظام]] یا [[مدرسه نظام]] اشاره کرد.
واژهٔ ''ارتش'' از واژه‌های برساخته در دوران معاصر است و از روی واژهٔ ''ارتشتار'' (''ارتشدار'') که پیش از آن به معنی سپاهی (لشکری) در زبان فارسی وجود داشت، برساخته شده‌است. برخی بر این باورند این [[پسین‌سازی]] از این رو انجام گرفته که واژه‌گزینان این واژه را مرکب فرض کرده‌اند و جزء دوم ''دار'' را به معنای دارنده فرض کرده‌اند.<ref>
اما معادل اصطلاح نظام در زبان لاتین militaris است. این واژه به قولی برگرفته از ریشهٔ miles به معنای [[سرباز]] و به قول دیگر از ریشه mil-it به معنای حرکت در یک جمع یا توده گرفته شده است.<ref>ص. ۱۵۶, Tucker</ref>
خط ۷۰:
=== پیروزی تاکتیکی ===
[[پرونده:Macedonian battle
در [[تاکتیک نظامی|تاکتیک‌های نظامی]] روش‌های درگیری با دشمن و شکست او در یک نبرد مستقیم بررسی می‌شود. تاکتیک‌های نظامی معمولاً چند ساعت یا چند روز طول می‌کشند و اهداف و وظایفشان معین و مشخص است. مسئولیت اجرای این وظایف بر عهدهٔ [[جوخه|جوخه‌ها]]، [[دسته (تقسیمات نظامی)|دسته‌ها]]، [[گروهان|گروهان‌ها]]، [[گردان|گردان‌ها]]، [[هنگ|هنگ‌ها]]، [[تیپ|تیپ‌ها]] و [[لشکر|لشکرها]] و معادل آن‌ها در نیروهای دریایی و هوایی است.<ref name="p.67, Dupuy"/>
یکی از کهن‌ترین آثار نظامی منتشره کتاب ''[[هنر رزم
[[یونان|یونانی‌ها]] در دوران کلاسیک خود و [[روم|رومی‌ها]] کتاب‌های فراوانی در رابطه با [[لشکرکشی نظامی|لشکرکشی‌های نظامی]] نوشتند. از مشهورترین آثار رومی می‌توان به گزارش [[جنگ‌های گالی]] [[جولیوس سزار]] و جنگ داخلی روم که در سال [[۵۰ (پیش از میلاد)|۵۰ پیش از میلاد]] نوشته شده اشاره کرد. دو اثر عمده درباره تاکتیک مربوط به اواخر دوران روم می‌شود که عبارتند از ''[[تئوری تاکتیک (کتاب)|تئوری تاکتیک]]'' (Taktike Theoria) نوشته [[آلیانوس تاکتیکوس]] و «[[مسائل نظامی (کتاب)|مسائل نظامی]]» (De Re Militari) نوشته [[پابلیوس فلاویوس وجتیوس رناتوس|وجتیوس]]. کتاب تئوری تاکتیک، تاکتیک‌های نظامی یونان را بررسی می‌کرد و تأثیری اساسی بر دنیای [[بیزانس|بیزانتی]] و [[عصر طلایی اسلام]] گذاشت. کتاب «مسائل نظامی» تا اواخر [[سده ۱۷ (میلادی)|سده ۱۷ میلادی]] شکل‌دهندهٔ اساس تاکتیک‌های نظامی اروپا بود. شاید یکی از بادوام‌ترین نقل‌قول‌هایی که از این کتاب آورده می‌شود این جمله باشد: Igitur qui desiderat pacem, praeparet bellum (آن کس که صلح می‌خواهد باید آماده جنگ هم باشد).
خط ۱۳۹:
سربازان و ارتش‌ها از آغاز [[تاریخ]] مکتوب در قلب [[فرهنگ عمومی]] جای داشته‌اند. به غیر از تصاویر بی‌شماری که از ژست‌های قهرمانانه رهبران نظامی از روزگار کهن باقی‌مانده است، سربازان منبع [[الهام]] دیرپای [[ادبیات جنگ]] بوده‌اند. نظامیان در عین حال که مورد احترام شدید مردم قرار داشتند اما غالباً مورد هجو و تمسخر نیز قرار گرفته‌اند. [[آریستفان]] نویسنده کلاسیک [[یونان باستان]]، یک اثر [[کمدی یونانی|کمدی]] به نام [[لیزیستراتا]] را اختصاص به [[اعتصاب|اعتصابی]] داده است که توسط زنان نظامیان برپا شده و طی آن ایشان اعلام می‌کنند که در صورتی که شوهرانشان دست از جنگ برندارند، همبستری را از ایشان دریغ خواهند کرد.
داستان‌های [[شوالیه|شوالیه‌ها]] که افسران [[عصر سلحشوری]] در [[اروپا#اروپای قرون وسطی|اروپای قرون وسطی]] به شمار می‌رفتند، [[روانشناسی اجتماعی|توجه عموم]] را به خود جلب کرد. نویسندگان و شعرایی چون [[تالیسین]]، [[شرتی دو تروی]] و [[توماس مالروی]] آثار جسورانه‌ای نوشتند که شخصیت‌هایی چون [[شاه آرتور|آرتور]]، [[گوینور|گوینوِر]]، [[لنسلوت|لنسِلوت]] و [[گالاهاد]] را معرفی می‌کرد. حتی در [[سده ۲۱ (میلادی)|سده ۲۱ میلادی]] نیز، کتاب‌ها و فیلم‌هایی درباره [[افسانه آرتور]] و [[جام مقدس]] ساخته می‌شوند.
یک سده بعد و کمی پس از آن نویسندگانی چون [[ژان فروسارت]]، [[میگوئل سروانتس]] و [[ویلیام شکسپیر]]، شوالیه‌ای خیالی چون [[تیرانت لو بلانش]] و شخصیتی واقعی چون [[کوندوتیری جان هکوود]] را در مقابل شخصیت‌های خارق‌العاده‌ای چون [[دون کیشوت]] و میگسارانی چون [[سر جان فالستاف]] قرار دادند. شکسپیر تنها در یک نمایشنامه به نام [[هنری پنجم (نمایشنامه)|هنری پنجم]] دامنه وسیعی از انواع شخصیت‌های نظامی، از [[امیر (نظامی)|امرای]] بی‌خیال و خوش‌بین گرفته تا [[ناخدا|ناخداها]] و [[سرباز|سربازان]] عادی را وصف کرده است.
| |||