شکنجه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شکنجه''' بر اساس ماده یکم [[کنوانسیون منع شکنجه سازمان ملل متحد]] (۱۹۸۴) اینطور تعریف می‌شود: هر عملی که به واسطهٔ آن و تعمداتعمداً درد و رنجی شدید، خواه جسمی یا روحی، بر فرد اعمال شود، آن هم برای اهدافی چون کسب

اطلاعات یا اعتراف گیری از او یا از یک شخص ثالث، یا با هدف تنبیه او به دلیل انجام عملی که او یا شخص ثالثی مرتکب شده، یا مظنون به ارتکاب آن است، یا با هدف ارعاب و واداشتن او یا شخص ثالث (به انجام کاری)، و بنابر دلایل تبعیض آمیز از هر نوع [شکنجه محسوب می‌شود]، به ویژه هنگامی که چنین درد و رنجی از سوی یک مقام یا فرد دیگری برخوردار از سمتی رسمی یا به تحریک یا رضایت یا قبول وی اعمال شده باشد. شکنجه شامل درد و رنجی که صرفاصرفاً منبعث از احکام قانونی یا ذاتی این احکام و یا بخشی از آن‌ها باشد، نیست.<ref>[http://chrr.us/spip.php?article7914 کمیته گزارشگران حقوق بشر - شکنجه چیست؟ / کامیل جیفارد - تهیه و تنظیم فریبا بامداد<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

در دوران [[جمهوری رم]]، گواهی [[برده]] قبل از شکنجه ارزشی نداشت و آن برده ابتدا حتماً باید شکنجه می‌گشت تا در زیر شکنجه به واقعیت اعتراف کند و بعد ممکن بود از شهادتش در دادگاه استفاده شود.

پیامبران و افراد مورد احترام مذهبی مشهوری از جمله [[مریم مجدلیه]] و [[عیسی مسیح]] در دین مسیحیت ، مسیحیت، و در دین اسلام [[سمیه دختر خباب]] مادر [[عمار]] و پدرش [[یاسر]] از دیگر قربانیان شکنجه هستند.

در طول تاریخ، فلاسفه و دانشمندان مشهوری از جمله [[ارسطو]]، [[گالیله]] و [[فرانسیس بیکن]] از مشهورترین قربانیان [[شکنجه دولتی]] هستند که توسط نظام‌های وقت و بعضابعضاً توتالیته مذهبی و در دادگاه‌های قرون وسطائی به زیر دستگاه شکنجه سپرده می‌شدند.

در دوران فرمانروایی مطلق کلیسای کاتولیک در اروپا، بسیاری در دادگاه‌های تفتیش عقاید متهم به ارتداد، شرک و جادوگری می‌شدند. این افراد ابتدا محکوم به تحمل شکنجه و نهایتانهایتاً اعدام به صورت‌های بسیار غیر انسانیغیرانسانی می‌گشتند.{{مدرک}}

نهایتانهایتاً [[پاپ ژان پل دوم]]، با تاییدتأیید دوره مشهور به «[[جنایات کلیسا]]» برای نخستین‌بار در تاریخ [[کلیسای کاتولیک]]، با «اشتباه» خواندن بیش از یکصد عمل کلیسا در آن دوران، از قربانیان شکنجه و مردم جهان عذرخواهی کرد.{{مدرک}}

سازمان ملل متحد در قعطنامه‌ای در سال ۱۹۸۷ انجام هر گونه اذیت، آزار و رفتار غیر انسانیغیرانسانی و بشری در کره زمین را محکوم کرد و در منشور قعطنامه‌ای با همین نام خواستار پیوستن کشورهای جهان به [[معاهده منع شکنجه|معاهدهٔ منع شکنجه]] (UNCAT) و مجازات و پیگیری عوامل شکنجه (مخصوصاً شکنجه‌های دولتی) در سرتاسر دنیا شد. مهم‌ترین بخش‌های این قطعنامه بندهای ۱، ۲، ۳ و اولین پاراگراف از بند ۱۶ هستند. [//en.wikipedia.org/wiki/United_Nations_Convention_Against_Torture]