فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

در نزد [[سنی|اهل سنت]] که به بسته بودن باب [[اجتهاد]] معتقداند، مذاهب فقهی منحصر در چهار مذهب [[حنبلی]] و [[مالکی]] و [[حنفی]] و [[شافعی]] است و از این رو علم فقه در نزد [[اهل سنت]] عمدتاً به معنای آموزش و اشاعه مکتب فقهی این چهار پیشوای فقهی اهل سنت است.

اما مکتب فقهی [[شیعه]] که به [[مذهب جعفری]] موسوم است، برای هر مجتهدی و در هر زمانی قدرت استنباط قائل است و در نتیجه معتقد است که باید هر مومن مکلف یا خود [[مجتهد]] باشد و یا در فروع فقهی از یک مجتهد واجد شرایط پیروی و تقلید کند.<ref>توضیح المسائل مراجع. دو جلدی. مسئله اول التقلید.</ref> اهل سنت تنها روایات موثقی را که از [[محمد]] رسیده، و حاکی از قول یا فعل اوست، به عنوان یکی از منابع استنباط قبول دارند، اما [[شیعیان]] در استنباط احکام، علاوه بر عقل، قرآن و [[سیره]] پیامبر بر روایاتی که از [[ائمه اطهار]] به طور قابل اعتماد رسیده باشد، نیز اتکا می‌کنند.<ref>زین الدین العاملی. کتاب القضاء. ذیل (و من السنة...).</ref>

قواعد فقه در واقع آن دسته از فرمول های کلی به شمار می روند که به وسیله آن می توان قوانین محدودتر را درک کردو صرفا به یک مورد خاص تعلق ندارند بلکه اساس فهم و درک بسیاری از قوانین قرار می گیرند.<ref>http://lib.eshia.ir/71601/1/648</ref>این قواعد از یک جهت، جزیی از مسائل فقه و از جهتی دیگر جزیی از مسائل دانش اصول به شمار می روند.برخلاف مسائل علم اصول که صرفا واسطه ای برای کشف احکام هستند قواعد فقه نه تنها واسطه هستند بلکه خودشان احکام نیز به شمار می روند.مثلا قاعده لاضرر و لا اضرار، یک حکم شرعی محسوب می شود.بر خلاف مسائل فقه، قواعد فقه اموری عام و شامل هستند نه این که خاص و موردی باشند.<ref>سید مصطفی محقق داماد،قواعد فقه بخش مدنی(مالکیت و مسئولیت)،مرکز نشر علوم اسلامی،ص2-3. 1394شمسی</ref>برخی از قواعد فقهی به این شرح اند:

*[[قاعده ید]]