صادق حقیقت: تفاوت میان نسخه‌ها

نظریه همروی راه سومی میان دو گرایش متنی وگرایش فرامتنی به دین است؛ ودر مقابل دو رویکرد حداکثری وحداقلی به [[اسلام]]، قرار می‌گیرد. براساس دیدگاه حداکثری، تمامی نیازهای بشری در [[قرآن]] و روایات موجود است؛ درمقابل، حامیان رویکرد حداقلی از دین انتظاری جز مبدأ و معاد ندارند؛ و احکام اجتماعی و سیاسی را در حیطه متون دینی نمی‌جویند. گرایش حداقلی معتقد است دین و قرآن برای ارتباط انسان و خداست و امور اجتماعی به عقل بشر واگذار شده‌است.

نظریه همروی، راه سوم و بالنسبه جدیدی را پیشنهاد می‌کند. در نظریه همروی، ادله متنی و فرامتنی هر دو کارآیی دارند؛ اما آنچه مهم است، این نکته‌است که میزان بهره بردن از هر یک از آن‌ها بستگی به موضوع و تفصیلات دقیقتر دارد. به طور مثال، در مباحثی که تخصص نقش والایی دارد و شارع مقدس ما را به عرف ارجاع داده (همانند مدیریت سیاست خارجی دولت اسلامی)، نقش [[متون مقدس]] به مراتب کمتر؛ و در آن جا که عقل به تکافؤ ادله می‌رسد و به منابع وحیانی نیاز پیدا می‌کند (همانند تعریف مرز عدالت اجتماعی و اقتصادی)، نقش ادله متنی به مراتب برجسته تر می‌شود. فقه سیاسی که در رویکرد حداکثری معتبر است، و در رویکرد حداقلی از اعتبار می‌افتد، بر اساس نظریه همروی اعتبار نسبی پیدا می‌کند.<ref>ر.ک: سیدصادق حقیقت، توزیع قدرت در اندیشه‌سیاسی شیعه، تهران، هستی نما،۱۳۸۱؛ مسؤولیتهای فراملی در سیاست خارجی دولت اسلامی، تهران،: مرکز تحقیقات استراتژیک، ۱۳۷۶؛ مبانی، اهداف و اصول سیاست خارجی دولت اسلامی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۵؛ و «مبانی نظری حقوق بشر: نسبت­سنجی ادلة برون­دینی و درون­دینی»، مبانی نظری حقوق بشر، مرکز حقوق بشر دانشگاه مفید, ۱۳۸۴؛ ”در باب نسبت سنجی دین و دموکراسی“، سروش اندیشه، سال دوم، ش ۷ و۸ (زمستان ۱۳۸۲)؛ و در محمدباقر خرم­شاد (به اهتمام)، مردم­سالاری دینی، ج ۱، تهران نشر معارف، ۱۳۸۵.</ref>