کنستانتین برانکوزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کنستانتین برانکوشیبرانکوش''' {{به رومانیایی|Constantin Brâncuși}}{{رچ}} ([[۱۹ فوریه]] [[۱۸۷۶ (میلادی)|۱۸۷۶]] - [[۱۶ مارس]] [[۱۹۵۷ (میلادی)|۱۹۵۷]]) پیکرساز رومانیایی به دلیل دستیابی به فرم ناب و ایجاز بیان، یکی از چهره‌های درخشان در پیکر سازی مدرن است.

کودکی برانکوشیبرانکوش در روستایی در کوه‌های «کارپاتیان» رومانی گذشت. منطقه‌ای که صنایع دستی سنتی و محلی آن به ویژه حکاکی روی [[چوب]]، معروف است.

الگوهای ساده هندسی این کارها در آثار او دیده می‌شود. نیکولای و ماریا برانکوشیبرانکوش پدر و مادرش رعیت‌های فقیری بودند که در ازای دستمزد کم، سخت کار می‌کردند.

با اراده قوی و مصممی که داشت اغلب از خانه و دعواهای پدر و برادر بزرگش فرار می‌کرد. در ۹ سالگی برای پادویی از روستا به نزدیک‌ترین شهر بزرگ رفت. در ۱۳ سالگی به کریواکرایووا رفت و چند سالی در یک مغازه بقالی کار کرد.

در ۱۸ سالگی صاحب کارش که استعداد او را در حکاکی دیده بود هزینه تحصیلش را در هنرستان کریواکرایووا پرداخت. در سال ۱۸۹۸ با رتبه ممتاز درس را تمام کرد.

برانکوشی،برانکوش، مانند بسیاری از هنرمندان نوگرا، به هنر بدوی جلب شد، ولی بیش از آن تحت تأثیر هنر قومی زادگاهش و هنر مشرق‌زمین قرار گرفت.

برانکوشیبرانکوش بر خلاف پیکاسو همواره به جنبه نمادگرایانه غیر اروپایی اهمیت می‌داد. مثلاً مجسمه‌های تولد جدید(۱۹۱۵)و آغاز جهان(۱۹۲۴)نمادهای عام زندگی و باروری را نشان می‌دهند. این مجسمه‌ها از شکلهای ساده تشکیل شده‌اند ولی هندسی یا متقارن نیستند.

برانکوشیبرانکوش چند سال روی ایده ساخت مجسمه سنگی مکعب شکل که دو نفر را در حال بوسیدن هم نشان می‌دهد کار کرد.<ref>گامبریچ، ص ۵۷۰</ref>

برانکوشیبرانکوش در واپسین سالهای زندگیش در میان هنرمندان معاصر خود موقعیتی یگانه کسب کرد و از اعتباری فراوان برخوردار شد. او ویژگیهای مواد و مصالح مختلف را به خوبی می‌شناخت و در کاربست آنها مهارتی ستایش انگیز داشت. نومایگی کارش بر پیکره سازی انتزاعی نیمه نخست سده بیستم بسیار اثر گذاشت. او با شیوه انتزاعی خاص خود قادر بود جوهر مفهوم معینی را در فلز یا سنگ مجسم کند.

کار عمدهٔ برانکوشیبرانکوش در سال‌های آخر عمر، صیقل دادن و پرداخت سطح آثار اولیه‌اش بود.

| عنوان= زندگی نامه کنسانتین برانکوشیبرانکوش

{{رده‌فرد|۱۸۷۶|۱۹۵۷|برانکوشی،برانکوش، کنستانتین}}