هلگولند: تفاوت میان نسخه‌ها

 

با شکست آلمان، جمعیت جزیره بیرون رانده شدند و دولت بریتانیا تصمیم به تخریب سنگرهای باقی‌مانده، زاغه‌های مهمات زیرزمینی و پایگاه زیردریایی با استفاده از یک انفجار بزرگ گرفت. بریتانیا می‌خواست با این‌ کار، به‌ طور همزمان، بزرگترین انفجار تاریخ را با استفاده از سنسورهای لرزه‌نگاری برای جامعه‌ی علمی ثبت کند.در ۱۸ آوریل ۱۹۴۷، "نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا حدود ۶۷۰۰ تن مواد منفجره، منفجر کرد. دود ناشی از این انفجار یک شکل قارچ‌مانند به رنگ سیاه ایجاد کرد که وسعتش در آسمان به ۱۸۰۰ متر می‌رسید. به افرادی که در جزیره‌ی اصلی و ۶۰ کیلومتری محل انفجار زندگی می‌کردند، هشدار داده شد تا پنجره‌های خانه‌هایشان را باز نگه دارند که موجب ترکیدن شیشه‌ها نشود. تشعشعات این انفجار تا جزیره‌ی سیسیل (در جنوب ایتالیا) به ثبت رسید. انفجار هلیگولند، به‌ عنوان بزرگترین انفجار غیر-اتمی جهان در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده است.انرژی ساطع شده از این انفجار، برابر با یک سوم انفجار اتمی هیروشیما بود که جزیره‌ی اصلی هلیگولند و تا چندین مایل درون زمین را لرزاند. دولت بریتانیا انتظار داشت که جزیزه به کل نابود شود. جزیره از تخریب کلی جان سالم به در برد اما شکل ظاهری‌اش کاملا و برای همیشه عوض شد. قسمت جنوبی غارمانند این جزیره تبدیل به یک حفره‌ی بزرگ شد که امروزه گردشگران زیادی را به سمت خود جذب می‌کند.

نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بعدها باز هم از این جزیره به‌ عنوان محل تمرین بمب‌گذاری و انفجار استفاده کرد تا این‌ که در نهایت در ۱ مارس ۱۹۵۲ این جزیره به آلمان غربی بازگردانده شد. شهر، بندرگاه و تفریحگاه جزیره‌ی "دان" همگی از نو ساخته شدند و هلیگولند یک بار دیگر تبدیل به یک استراحتگاه شد.