پیمان ورسای: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +املا+مرتب+تمیز (۱۱ core): + ۶ رده
خط ۱:
[[پرونده:Treaty of Versailles, English version.jpg|بندانگشتی|نسخه انگلیسی معاهده ورسای]]
[[Fileپرونده:The signing of the peace treaty of Versailles.webm|thumbبندانگشتی|thumbtime=۵|امضای معاهده صلح ورسای]]
'''پیمان ورسای''' قرار دادی است که در [[۲۸ ژوئن]] سال ۱۹۱۹ میلادی در [[کاخ ورسای]] واقع در حومه [[پاریس]] به امضا دولتهای پیروز (انگلیس، روسیه، فرانسه و آمریکا) در [[جنگ جهانی اول]] و متحدین شکست خورده (آلمان، عثمانی، ایتالیا، [[اتریش-مجارستان]])، رسید و رسماً به نخستین جنگ جهانی خاتمه داد هرچند که آتش جنگ در [[۱۱ نوامبر]] ۱۹۱۸ خاموش شده بود. این معاهده در تاریخ [[۱۰ ژانویه]] ۱۹۲۰ به مرحله اجرا گذاشته شد.
این قرارداد از مشهورترین قراردادهای تاریخ است و با توجه به پیامدهایی که داشت می‌توان آنرا در زمره تاثیرگذارترین و سرنوشت‌سازترین قراردادهای تاریخ به‌حساب آورد، در این معاهده [[امپراتوری آلمان]] باید خلع سلاح می‌شد و به متفقین خسارت می‌پرداخت.
خط ۲۲:
اما اینچنین نشد. در تمامی طول سال ۱۹۱۹ میلادی، قدرت‌های بزرگ نسبت به متحدین خود، که در بحرانی‌ترین لحظات جنگ در کنارشان بودند، بی علاقگی نشان دادند. ارمنیان می‌خواستند که استقلال دولتشان را به رسمیت بشناسند و تسلیحاتشان را تأمین کنند اما هیچ‌کدام از اینها تحقق نیافتند و در تمامی طول سال ۱۹۱۹ میلادی تنها گندم آمریکایی آن هم از سوی [[بنیاد کمک‌رسانی خاور نزدیک]] به ارمنستان ارسال شد و هیچ دولتی کمترین کمکی به کشور نوپای ارمنستان ارسال نکرد.<ref>[http://www.paymanonline.com/article.aspx?id=EA213013-4179-4EA8-8F30-59287B27D2BE فصلنامه فرهنگی پیمان - شماره ۳۳ - سال نهم - پاییز ۱۳۸۴]</ref>
 
با توجه به مفاد اعلامیه ویلسون در خصوص تحت الحمایگیتحت‌الحمایگی کشورهای ناتوان و کوچک برای احراز شرایط استقلال فرانسه و انگلیس هم در سال ۱۹۱۹ میلادی تحت الحمایگیتحت‌الحمایگی ارمنستان را به آمریکا دادند و بدبن ترتیب کمیته آمریکایی استقلال ارمنستان تحت ریاست ویلسون تشکیل شد. به دنبال آن [[کنگره ایالات متحده آمریکا]] در سال ۱۹۱۹ میلادی یک هیئت ۵۰ نفری به ریاست [[:w:en:James Harbord|ژنرال جیمس هاربرد]]، به منطقه قفقاز، خاور نزدیک و میانه فرستاده شد تا دربارهٔ شرایط آن مناطق که برای آمریکا قابل توجه بود تحقیق کنند و به کنگره گزارش دهد. در این گزارش ذکر شده بود که برای تأمین شرایط تحت الحمایگیتحت‌الحمایگی حداکثر تا دویست هزار سرباز ضروری بود و پیشنهاد می‌شد که ۲ لشکر (۵۹ هزار سرباز) به ارمنستان فرستاده شود.<ref>ژنرال جیمس هاربرد، تحقیقات در ترکیه و ماورای قفقاز، کارهای جهانی در مجله ارمنی مورخ ۱۹۵۱–۱۹۵۲</ref>اما [[مجلس سنای ایالات متحده آمریکا]] و کنگره آمریکا پیرو سیاست‌های انزواطلبانه خود از هر گونه دخالت نظامی در امور ارمنیتان با اعزام سرباز تن زدند.<ref>م. پطروسیان؛ مسئله شرق و دیپلماسی بین‌المللی، نگارش تاریخی و کوتاه، ترجمه:ادیک باغداساریان، صفحه:۸</ref>
 
== کنفرانس سانرمو ==
خط ۳۱:
در مورد مسئله ارمنستان تصمیم به ایجاد یک دولت ارمنی شامل قسمتی از شش ولایت ارمنی ترکیه گرفتند. این طرح در یازدهم ماه مه همان سال به هیئت نمایندگی عثمانی در وزارت امور خارجه فرانسه تسلیم شد. به انضمام آن متفقین یادداشتی به امضای میلران به این مضمون برای هیئت عثمانی فرستادند:
 
{{گفتاورد|«ارمنیان در شرایط توحش و بی رحمی بی‌سابقه‌ای قتل‌عام شده‌اند. به هنگام جنگ هنرنمایی‌های دولت عثمانی اعم از کشتار و تبعید و بدرفتاری با زندانیان از هنرنمایی‌های سابقش در این گونه تبهکاری‌ها نیز فراتر رفته است. برآورد می‌شود که از سال ۱۹۱۴ میلادی به این طرف دولت عثمانی تحت عنوان بی اساس شورش؛ بیش از یک میلیون نفر ارمنی را از زن و مرد و کودک قتل‌عام و بیش از دویست هزار یونانی و بیش از دویست هزار نفر ارمنی دیگر را نیز تبعید و یا از خانه و کاشانه شانکاشانه‌شان آواره کرده است. دولت ترکیه نه تنها به سرپیچی از انجام وظیفه خود که حمایت از اتباع غیر تُرک امپراتوری در برابر غارت و ستم و تعدی و قتل نفس باشد اکتفا نکرده، بلکه دلایل متعددی در دست است که ثابت می‌کند خود او مسئولیت رهبری و سازماندهی وحشیانه‌ترین حملات به توده‌هایی را که وظیفه حمایت از آنان را بر عهده داشته به گردن گرفته است. به همین دلیل متفقین نمی‌توانند هیچ تغییری در مورد قرارداد مربوط به ایجاد یک ارمنستان آزاد بدهند.<ref>[http://www.paymanonline.com/article.aspx?id=EA213013-4179-4EA8-8F30-59287B27D2BE فصلنامه فرهنگی پیمان - شماره ۳۳ - سال نهم - پاییز ۱۳۸۴]</ref>»}}
 
لذا لوید جرج نخست وزیر انگلستان در پیامی به ویلسون خواستار ترسیم حدود ارمنستان شد و ویلسون هم حدود ارمنستان از [[ارزروم]]، [[ارزنجان]] تا [[ترابزون]] امتداد داد تا ارمنستان به [[دریای سیاه]] هم راه داشته باشد. در [[کنفرانس سانرمو]] این حدود مورد تأیید قرار گرفت.<ref>suleyman beyoglu:sevr ve lozan'da ermeni sorunu,p.127,128</ref> متن مورد توافق در سانرمو به طور قطعی در ۱۰ اوت ۱۹۲۰ میلادی در قالب [[معاهده سور]] به امضای دولت عثمانی رسید.
خط ۴۳:
 
برخی بندهای قرارداد صلح ورسای:
* تمامی [[کشتی|کشتی‌های]]های جنگی و تجاری [[آلمان]] به [[انگلستان]] و [[فرانسه]] داده شود
* [[آلمان]] با هزینه خود برای [[متفقین]] کشتی بسازد
* [[آلمان]] باید از تمامی دارایی‌های خود در سایر کشورها چشم بپوشد
خط ۶۵:
* [[جنگ جهانی دوم]]
* [[کنفرانس صلح پاریس (۱۹۱۹)]]
* [[متارکه مودروس‏مودروس]]
* [[معاهده سور‏سور]]
 
{{ویکی‌انبار-رده|Treaty of Versailles}}
خط ۷۳:
[[رده:پیمان‌های کنترل تسلیحات]]
[[رده:روابط آلمان و ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:روابط آلمان و ایتالیا]]
[[رده:روابط آلمان و بریتانیا]]
[[رده:روابط آلمان و ژاپن]]
[[رده:روابط فرانسه و آلمان]]
[[رده:فرانسه در ۱۹۱۹ (میلادی)]]
[[رده:کنفرانس صلح ۱۹۱۹ پاریس]]
[[رده:معاهده‌های امپراتوری آلمان]]
[[رده:معاهده‌های امپراتوری ژاپن]]
[[رده:معاهده‌های بریتانیا (۱۹۲۲–۱۸۰۱)]]
[[رده:معاهده‌های پادشاهی ایتالیا (۱۹۴۶–۱۸۶۱)]]
[[رده:معاهده‌های صلح آلمان]]
[[رده:معاهده‌های صلح ایالات متحده آمریکا]]