زبان فارسی در هند: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: جمادیالاول⟸جمادی‌الاول، کتابخانهمولانا⟸کتابخانهٔ مولانا، فروردینماه⟸فروردین ماه
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: بمنظور⟸به منظور، فروردینماه⟸فروردین ماه، جمادیالاول⟸جمادی‌الاول
خط ۶۰:
 
== لغتنامه‌های فارسی در هند ==
بنیاد زبان امروزی فارسی بر پایه [[زبان پارسی باستان]] در سده اول اسلام گذاشته شد و در مدت یکصد سال [[شعر فارسی]] رشد کرد و به پایه کمال رسید. در سده سوم هجری ابو حفص سغدی بمنظوربه منظور کمک به تورانیان در فهم دقائق شعر فارسی فرهنگی نوشت که امروز از نام و نشان آن کسی را آگاهی نیست. بلکه جمال الدین حسین انجو در [[فرهنگ جهانگیری]] و محمد قاسم سروری در [[مجمع الفرس]] که هر دو در اوائل سده یازدهم تألیف شده و شمس الدین قیس رازی در کتاب المعجم فی معاییر اشعار العجم تألیف اوائل قرن هفتم و [[ابو نصر فارابی]] در سال موسیقی خود از این کتاب یاد می‌کنند
* و این تألیف ابو حفص سغدی نخستین[[فرهنگ واژگان فارسی]] است و نیز نخستین کتاب نثر فارسی بشمار است و کتاب دوم تاج المصار رودکی و سوم ترجمه [[تاریخ طبری]] است که در حدود ۳۵۲ ابو علی محمد بلعمی به حکم امیر منصور سامانی آنرا بپارسی گردانید.
* فرهنگ دوم[[تاج المصادر]] است که ابو عبد اللّه [[جعفر بن محمد]] رودکی متوفی بسال ۳۲۹ بمنظوربه منظور حل مشکلات اشعار برای مردم خراسان نوشت و از نسخه آن نیز اطلاعی در دست نیست.
* سوم [[لغت فرس]] تألیف ابو منصور علی بن احمد اسدی طوسی است که در سدهٔ پنجم می‌زیسته و در آن اشعار بسیار از استادان سخن مضبوط است که در جائی دیگر دیده نشده. نام هفتاد و شش تن از شعراء قدیم و نیز بعض اشعار کلیله و دمنه و سند بادنامه گمشده رودکی و بعض اشعار و امق و عذرای گمشده عنصری در آن آمده و در ترتیب لغات ملاحظه حرف آخر شده‌است. پاول‌هورن خاورشناس آلمانی بسال ۱۸۹۷ مسیحی آنرا چاپ کرده[و چاپی دیگر پس از مقابله و تصحیح آقای عباس اقبال بسال ۱۳۱۹ در چاپخانه مجلس خورده‌است.]
* چهارم[[فرهنگ قطران]] تألیف حکیم ابو منصر [[قطران تبریزی]] معاصر اسدی است. در مقدمه فرهنگ جهانگیری و [[صحاح الفرس]] به آن اشاره شده ولی امروز کسی را سراغ نداریم که نسخه‌ای از این فرهنگ را داشته یا دیده باشد.