نایسریا مننژیتیدیس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نایسریا مننژیتیدیس''' {{انگلیسی|''Neisseria meningitidis''}} یا '''مننگوکوک'''، [[باکتری]] عامل [[مننژیت]] است. این باکتری می‌تواند موجب مننگوکوکسمی (عفونت خون تهدید کننده زندگی) نیز شود. مننگوکوک به عنوان یکی از عوامل مهم مرگ و میر در کودکان [[کشورهای توسعه یافته]] و موجب همه گیری‌هایی (اپیدمی) در آسیا و آفریقا است.

از نظر میکروسکوپی، [[نایسریا مننژیتیدیس]] همانند [[نایسریا گونوره آ]]، دیپلوکوک‌های [[گرم منفی]] لوبیایی شکل است. با این تفاوت که نایسریا مننژیتیدیس دارای کپسول است اما نایسریا گونوره آ کپسول ندارد.<ref>Neisseria meningitidis at Centers for Disease Control and Prevention. Page last reviewed: October 24, 2008</ref>

سالانه ۲۵۰۰ تا ۳۵۰۰ مورد از مننژیت مننگوکوکی در ایالات منحده امریکا اتفاق می‌افتد یعنی یک مورد در هر ۱۰۰ هزار نفر. کودکان زیر ۵ سال، نوجوانان دبیرستانی، زائرین و ساکنین خوابگاه‌ها و پانسیون‌ها از افراد پرخطر هستند. میزان شیوع مننژیت در ساکنین زیر [[صحرای آفریقا]] یه ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰ نفر می‌رسد.<ref>Mola SJ, Nield LS, and Weisse ME (February 27, 2008). "Treatment and Prevention of N. meningitidis Infection". Infections in Medicine.</ref>

تصور می‌شود باکتری به شکل فلور نرمال (غیر بیماریزا) در حلق ۵% تا ۱۵% افراد بالغ حضور داشته باشد. مننگوکوک از طریق ترشحات تنفسی و بزاق مانند عطسه، سرفه و جویدن اسباب بازی‌ها منتقل می‌شود. علائم اولیه شامل خستگی، تب بالا همراه با سفتی گردن و سردرد است که در صورت عدم درمان منجر به کما و مرگ بیمار خواهد شد. علائم مننژیت نایسریا مننژیتیدیس شبیه علائم بالینی مننژیت‌های [[استرپتوکوک پنومونیه]] و [[هموفیلوس آنفلوآنزا]] است. افرادی که دچار اختلال در [[سیستم ایمنی]] خود هستند (مانند مبتلایان به [[سندرم نفروتیک]] و بیمارانی که طحال آن‌ها برداشته شده‌است)، در معرض خطر بالای ابتلا به مننژیت می‌باشند. بیماری مننژیت در پزشکی همواره به عنوان یک مورد اورژانسی مطرح بوده‌است.<ref>Meningococcal Disease (2001) Humana Press, Andrew J. Pollard and Martin C.J. Maiden</ref>

مننگوکوکسمی (عفونت خون)، بیماری دیگری است که توسط مننگوکوک ایجاد می‌شود. ویژگی این بیماری، ایجاد راش‌های قرمز (لکه‌های خونریزی زیر پوستی) است که با فشار تغییر رنگ نمی‌دهند. بیماری بسیار مهلک است و ۵۰% از بیماران تنها چندساعت پس از شروع علائم، خواهند مرد. سایر عوارض عبارتند از: سندرم واترهاوس- فریدریشسن (خونریزی دوطرفه [[غدد فوق کلیوی]] به دلیل مننگوکوکسمی برق آسا) و انعقاد درون عروقی منتشر<ref>Meningococcal Disease (2001) Humana Press, Andrew J. Pollard and Martin C.J. Maiden</ref>

لیپوالیگوساکارید (LOS) که در غشای خارجی باکتری قرار دارد، نقش اندوتوکسین را دارد که سبب شوک سپتیک و خونریزی به دلیل تخریب [[گلبول‌های قرمز]] می‌شود. سایر فاکتورهای بیماریزایی عبارتند از کپسول (از فاگوسیتوز توسط [[گلبول‌های سفید]] جلوگیری می‌کند) و فیمبریه یا پیلی (موجب اتصال باکتری به سلول‌های اپتلیالی حلق می‌شود).