فریدا کالو: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Taranet (بحث | مشارکت‌ها)
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۸:
| شریک زندگی =[[لئون تروتسکی]]، [[پولت گدار]]، [[ایسامو نوگوچی]]، [[ژوزفین بیکر]]
| خویشاوندان =
| ملیت = [[پرونده:Flag of Mexico.svg|22 px]] [[مکزیک|مکزیکی]]ی
| تابعیت =
| محل زندگی =
خط ۴۱:
| اندازه امضا =
}}
'''ماگدالنا کارمن فریدا کالو ی کالدرون د ریورا''' {{اسپانیایی|Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón de Rivera}} {{رچ}} {{تتم|۶ ژوئیه|۱۹۰۷|[[کویوآکان]]، [[مکزیکوسیتی]]|۱۳ ژوئیه|۱۹۵۴|[[کویوآکان]]، [[مکزیکوسیتی]]|م}} نقاش [[مکزیک|مکزیکی]]ی و یکی از زنان نامدار تاریخ هنر معاصر است.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> او به‌ویژه به‌خاطر خودنگاره‌های هنرمندانه‌اش، مشهور است.
 
== زندگی ==
=== اوان زندگی ===
فریدا در تاریخ ۶ ژوئیه ۱۹۰۷ از پدری [[آلمانی‌ها|آلمانی]]‌تبار و مادری دورگه (اسپانیایی و بومی مکزیک) در خانه‌ای که اکنون موزهٔ فریدا است موسوم به «خانهٔ آبی» در شهرک کوچکی به‌نام [[کویوآکان]] در حومهٔ [[مکزیکوسیتی]] به دنیا آمد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> پدرش یک نقاش و عکاس [[یهودی]]-[[آلمان|آلمانی]]ی با اصلیت [[رومانی|رومانیایی]]ایی بود.
 
سه ساله بود که [[انقلاب مکزیک]] و جنگ‌های داخلی به وقوع پیوست. در شش سالگی به علت ابتلا به [[فلج اطفال]] چندین ماه در خانه بستری شد. این بیماری انحرافی ماندگار در پای راستش باقی گذاشت و همین موضوع باعث شد تا پای راست او همیشه لاغرتر از پای دیگرش باشد و سبب شد از آن پس تا پایان عمر در همه‌جا با دامن‌های بلند (با تزئینات پیشاکلمبوسی و موهایی آراسته به نوارها و پارچه‌ای رنگین) ظاهر شود.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
در سپتامبر ۱۹۲۵، نقطهٔ عطف زندگی فریدا کالو به شکل حادثه‌ای دردناک بر او فرود آمد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> فریدا دانشجوی هجده‌سالهٔ رشتهٔ [[پزشکی]] در تصادف شدید اتوبوس از ناحیهٔ [[شانه]]، [[سینه]]، [[کمر]]، [[لگن]] و [[پا]] دچار شکستگی‌های متعدد شد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> خودش دربارهٔ لحظهٔ سانحه می‌گوید «دستهٔ صندلی چون [[شمشیر|شمشیری]]ی که به [[گاو]] می‌زنند در من فرو رفت.»<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> در این میان، به دنبال جراحتی که بر اثر فرورفتن میله‌ای آهنی بر [[رحم]] او ایجاد شد، فریدا تا پایان عمر از داشتن فرزند محروم ماند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
=== روی آوردن به نقاشی ===
خط ۶۵:
در زمینهٔ زندگی زناشویی نیز ازدواج کالو و ریورا بی‌ثبات بود و در طول سال‌های پس از ازدواج، این زوج هنرمند هر یک [[شریک جنسی|شریک‌های جنسی]] جداگانه‌ای برای خود داشتند. فریدا در خاطراتش به چند تن از آن‌ها همچون [[لئو تروتسکی]]، سیاستمدار کمونیست گریخته از [[شوروی]] و [[پولت گدار|پولت گُدار]]، همسر [[چارلی چاپلین]]، اشاره می‌کند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
در سال‌های [[جنگ جهانی دوم]] که [[اروپا]] در آتش جنگ می‌سوخت، پایتخت فرهنگی و هنری از [[پاریس]] به‌نوعی به [[مکزیکوسیتی]] منتقل شده بود و [[هنرمند|هنرمندان]]،ان، [[روشنفکر|روشنفکران]]ان و ناراضیان [[تبعید|تبعیدی]]ی زیادی از جمله [[لئو تروتسکی]]، [[لوییس بونوئل]] به [[مکزیک]] کوچ کرده بودند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> در این دوره خانهٔ فریدا و دیه‌گو پاتوق بسیاری از این افراد بود که عموماً گرایش‌های چپ داشتند. گرچه فریدا با اینان معاشرت داشت (و پیش از این نیز به سال ۱۹۲۸ در [[اروپا]] به عضویت [[حزب کمونیست]] درآمده بود) اما هرگز این تمایلات در آثارش نمود پیدا نکرد؛ گرچه حتی پس از ترور تروتسکی، همچنان طرفدار [[استالین]] باقی‌ماند و بعدها به [[مائو]] نیز توجه نشان داد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
{{نقل قول|از آغوش [[لئو تروتسکی|تروتسکی]] بوی [[جنگ]] می‌آمد. او در وجود من چه می‌جست؟ وقتی به آغوش تروتسکی رفتم زیبایی‌ام دوباره به من برگشته بود و حالا تروتسکی [[ترور]] شده‌است.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>}}
خط ۸۱:
 
== عقاید سیاسی ==
در آن زمان [[انقلاب مکزیک]] که به [[رنسانس]] می‌مانست رخ داده بود. این رنسانس را ادبیات و هنر جدیدی همراهی می‌کرد که بیشتر فلسفی بود تا سیاسی. پس از انقلاب حزبی [[کمونیسم|کمونیستی]] تشکیل شد. احساسات [[ملی‌گرا|ملی‌گرایانه]]،یانه، ضد[[امپریالیسم|امپریالیسمی]]ی و تمایل به بازگشت به فرهنگ [[آزتک]] نیز درمیان روشنفکران همفکر فریدا شدید بود<ref>{{پک|وابرر|۱۳۸۷|ک=نقاشی و زندگی فریدا کالو|ص=۱۰}}</ref>
 
کالو یکی از طرفداران فعال [[کمونیسم]] بود. او رابطهٔ عشقی کوتاهی نیز با [[لئون تروتسکی]] که نهایتاً در ۱۹۴۰ در شهر [[مکزیکو]] توسط نمایندگان [[استالین]] ترور شد، برقرار کرد.
خط ۹۰:
 
== سبک هنری ==
[[پرونده:Self-Portrait_with_Thorn_Necklace_and_Humming-bird.jpg|leftچپ|200px|thumbبندانگشتی|''[[خودچهره با گردنبندی از خار]]'']]
در مرکز اکثر آثار فریدا، خود او را می‌بینیم که با تکنیکی استوار در ایجاد خطوط و نهادنِ رنگ‌هایی که گویی کاملاً مطمئن بر جای خود نشسته‌اند و با چشمانی هشیار و لب‌هایی که انگار بدون هیچ درزی بر هم نهاده شده و در سکوت ترسیم شده‌اند، به مخاطب زل زده‌است.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
از ۱۴۳ نقاشی‌ای که او کشیده‌است ۵۴ نقاشی [[خودنگاره]]‌اند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> چهره‌نگاری‌های کالو از خودش آمیخته با مفاهیم و نمادهای شخصی‌اند. این خودنگاره‌ها اغلب به همراه حیواناتی کوچک و گیاهانی تزئینی در میان قاب‌ها ظاهر شده‌اند. [[میمون|میمون‌ها]]ها و [[گربه|گربه‌هایی]]هایی با رنگ سیاه که دست در گردن فریدا حلقه کرده‌اند و همگام با او به جایی بیرون از تصویر — که چشم تماشاگرشان است — خیره شده‌اند؛<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> یا گیاهانی که گاه بزرگ‌تر از اندازهٔ واقعی در [[پس‌زمینه]] او را در بر گرفته‌اند و گل‌هایی که در عین سرزندگیِ رنگ‌هایشان، مُرده و لَخت، زینتِ گیسوان او شده‌اند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
فریدا در ''[[خودچهره با گردنبند خار و مرغ مگس]]'' خود را در حالی ترسیم کرده که [[گردنبند|گردنبندی]]ی از خار با آویزی از [[مگس‌مرغ]] مُرده بر گردنش است و [[میمون|میمونی]]ی با حالتی صمیمی و دوستانه به کشیدن این گردن‌آویز مشغول است گویی می‌خواهد بر درد آن بیفزاید. همچنین گربه‌ای که در کمین مرغ مُرده‌است.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> میمون در [[نشانه‌شناسی]] باورهای عامیانهٔ [[مکزیک]]، هم نشانهٔ مرگ است و هم نمادی برای شوخ‌طبعی و سرزندگی؛ و مرغ مگس‌خوار نیز طلسمی برای کامیابی در عشق؛ و همچنین معتقدند قهرمانان مُرده به شکل این پرنده به [[زمین]] بازمی‌گردند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
با سررشته‌ای که فریدا از علم [[پزشکی]] داشت، بعضی نقاشی‌هایش با دقت بسیار در [[کالبدشناسی]] بدن [[انسان]] کشیده شده‌اند. در اغلب آثار فریدا رنج و صدمه متوجهٔ بخش از گردن به پایینِ جسم‌اش است که می‌تواند اشاره به آن تصادف سرنوشت‌ساز جوانی‌اش داشته باشد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
فریدا در دوران زندگی کوتاهش همواره می‌خواست تا به بطن زندگی رسوخ کند و در این مسیر، جسم سرشار از درد خویش را در تابلوهایش عریان می‌کرد و می‌شکافت. او در [[مکزیک|مکزیکی]]ی که رو به سوی پیشرفت و گذار داشت تاریخ را به‌عقب مرور می‌کرد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
[[پرونده:The Two Fridas (Frida Kahlo).jpg|بندانگشتی|200px|''[[دو فریدا]]''، [[۱۹۳۹ (میلادی)|۱۹۳۹]]]]
در تابلوی [[دو فریدا]] که نقطهٔ اوج نقاشی‌های او و از شاهکارهای جنبش [[فراواقع‌گرایی]] در سدهٔ بیستم به شمار می‌آید، در سمت راست تصویر خود را در لباس [[بومیان مکزیک]] و در سمت چپ ملبّس به پوشش اروپایی سدهٔ بیستم — که احتمالاً [[لباس عروس|لباس عروسی]]ی است — با دو [[قلب]] آشکار، نشسته بر [[نیمکت|نیمکتی]]ی سبزرنگ و دست در دست یکدیگر در زیر آسمانی متلاطم و خاکستری به تصویر کشید.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> قلب فریدای اروپایی در سمت چپ از سوراخی که در لباس و بر روی سینه‌اش قرار دارد، دیده می‌شود. کشمکش‌ها و تضادهای درونی نقاش، با بریدن رگ باورها و عقاید گذشته توسط فریدای اروپایی به‌خوبی تکمیل شده‌است.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> [[آندره برتون]]، [[شاعر]]، [[نویسنده]] و [[نظریه‌پرداز]] [[فراواقع‌گرایی|فراواقع‌گرای]] [[فرانسه|فرانسوی]] پس از ملاقات با فریدا در سال ۱۹۳۸ در این باره می‌گوید:<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
{{نقل قول|فریدا تنها کسی است در تاریخ هنر که توان شکافتن سینه و قلب و گفتن حقیقت [[بیولوژی|بیولوژیکی]]کی و این را که در آن چه احساس می‌کند، دارد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>}}
 
برتون که برای اولین‌بار نمایشگاه آثار فریدا را در ۱۹۳۹ در [[گالری جولین لوی]] در [[نیویورک]] برپا کرد فریدا کالو را [[سوررئالیسم|سوررئالیست]] خواند؛ لقبی که فریدا خود با آن موافق نبود و ادعا می‌کرد: «من [[رئالیسم]] خودم را می‌کِشم.»<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> کالو هرگز خود را [[سورئالیسم|سورئالیست]] نمی‌خواند، هرچند که کارهایش گاهی به عنوان هنر سورئالیستی در نظر گرفته می‌شوند و او نمایشگاه‌های متعددی به همراه سورئالیست‌های [[اروپا|اروپایی]]یی برپا کرده‌بود.
 
[[فرهنگ مکزیکی]] نیز تأثیر زیادی بر کالو داشت و این موضوع به وضوح در نقاشی‌هایش نیز مشهود است. فریدا در پی کشف ریشه‌های [[اسطوره|اساطیری]] و فرهنگی زادبومش بود. تأثیر تصاویر کوچک [[اکسوتیو-وتیو]] نقاشی‌شده بر فلزات کوچکی را که برای [[نذر]] و [[شکرگزاری]] بر دیوار [[کلیسا|کلیساها]]ها نصب می‌کردند — و اتفاقاً در اکثر موارد راوی حوادث ناخوشایند بودند — همواره می‌توان در آثار فریدا مشاهده کرد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> او مانند دست‌نگاره‌های مردم ساده و عام در اغلب آثارش توجهی به [[پرسپکتیو]] نشان نمی‌داد و به کمک رنگ‌های خالص و اولیه که به کودکانی پرجنب‌وجوش و جسور اما در حصر می‌ماندند، روح غنی و رنجور خود را در تصویرهایش سرشار می‌کرد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
نمادهای اسطوره‌ای و افسانه‌ای [[آزتک]] به‌وفور با خاصیتی دوگانه در آثار او به چشم می‌خورند. برای مثال [[خون]] را که در میان آزتک‌ها باری شفابخش داشت و طی مراسم آیینی با خراشیدن و زخمی‌کردن بدن و ریختن خون روند تقدیس حاکم می‌شد، در پس‌زمینه‌ای مانند [[بیابان]] خشک که هیچ نشانی از [[امید]] و [[رستگاری]] ندارد به تصویر می‌کشید؛ یا [[ماه کامل]] را — که نمادی شوم و بلاخیز بود — در مجاورت [[خورشید]] ترسیم می‌کرد و به سرِ مادرِ تاریکی و شب [[باران]] می‌باراند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> او این تضادها را کاملاً حقیقت‌جویانه و عاری از لفافه، با خطوط راسخ و واضح جداکنندهٔ میانی به تصویر می‌کشید.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> حتی آثار [[طبیعت بی‌جان]] او — که خود طبیعت زنده نامگذاری کرده بود — به‌خوبی نمایانگر این تضادند. هم‌نشینی میوه‌های تازه و سالم در کنار میوه‌هایی گازخورده و پلاسیده.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
نقاشی‌های فریدا بازتابی از تجارب و زندگی شخصی او هستند. وی در نقاشی‌هایش تأکید زیادی بر رنج و همچنین زندگی خشن زنان دارد. شیفتگی و کشش او به مسائل زنانه و روش صریح و صادقانه‌ای که به وسیلهٔ آن، این شیفتگی را در نقاشی‌هایش نشان می‌داد، باعث شده‌است بعضی صاحب‌نظران او را به عنوان یکی از [[فمینیست|فمینیست‌های]]های قرن بیستم برشمردند.
 
فریدا [[همذات‌پنداری]] را در کارهایش به اوج می‌رساند و بر [[ناخودآگاه]] مخاطب غلبه می‌کند.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> [[اشک|اشک‌های]]های دانه‌درشتی که از چشمان او جاری است و روح غم‌انگیز حاکم بر چهرهٔ او هیچ ترحمی برنمی‌انگیزاند؛ چراکه او به جانِ بیننده رخنه می‌کند، جایی که دیگر فاصله‌ای با زنی که در تابلو زندگی می‌کند احساس نمی‌شود.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> فریدای آثار کالو با تمام رنجی که از جهان در او موج می‌زند، سعی نمی‌کند خود را بدون این جهان ببیند. او هستی را با خود به درون چارچوب تابلو می‌کشد؛ او نمی‌خواهد که تنها باشد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref> [[پیکاسو]] در تنها نامه‌اش به [[دیگو ریورا|دیه‌گو]] می‌نویسد:<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>
 
{{نقل قول|نه در آیین، نه من و نه تو، هیچ‌کدام در مرتبه‌ای نیستیم که بتوانیم یک سر بکشیم، آن‌گونه که فریدا می‌کشد.<ref>{{پک|جمشیدنژاد|۱۳۹۱|ک=بی‌بی‌سی|ف=آتش و کرباس}}</ref>}}
خط ۱۴۱:
{{ترتیب‌پیش‌فرض:کالو، فریدا}}
 
[[رده:فریدا کالو]]
[[رده:افراد معلول]]
[[رده:اهالی مکزیک آلمانی‌تبار]]
سطر ۱۴۶ ⟵ ۱۴۷:
[[رده:تروتسکیست‌های مکزیک]]
[[رده:درگذشتگان ۱۹۵۴ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان به علت آمبولی ریه]]
[[رده:دگرباشان جنسی اهل مکزیک]]
[[رده:زادگان ۱۹۰۷ (میلادی)]]