پل گوگن: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
کامران اورفه (بحث | مشارکتها) جز جایگزین الگوی صحیح، الگوی ونگوگ در مقالهٔ گوگن!؟؟ |
کامران اورفه (بحث | مشارکتها) جز ←زندگی: wikilink |
||
خط ۵۱:
== زندگی ==
پل گوگن در [[پاریس]] به دنیا آمد. بعد از چند سال که در ناوگان بازرگانی فرانسه خدمت کرد، به دلالی [[بورس]] روی آورد و در فراغت و روزهای تعطیل به نقاشی میپرداخت. بهتدریج به خرید و گردآوری تابلوهای [[دریافتگری|امپرسیونیستی (دریافتگری)]] مشغول شد. از ۱۸۷۵ با [[کامیل پیسارو]] طرح دوستی ریخت و در نمایشگاه دریافتگری سال ۱۸۸۶–۱۸۸۰ شرکت کرد. از ۱۸۸۳ بهطور تماموقت به نقاشی پرداخت. در ۱۸۸۹ با [[نمادگرایی|نمادگرایان]] فرانسوی در پاریس و [[بروکسل]] نمایشگاههایی برپا کرد. سالهای ۱۸۹۱–۱۸۹۳ را در [[تاهیتی]] به سر برد؛ بعد به فرانسه بازگشت. از ۱۸۹۵ به بعد در تاهیتی به سر برد. در سالهای ۱۸۹۸–۱۸۹۹ در نگارخانه ولار در پاریس نمایشگاه انفرادی تشکیل داد. در ۱۹۰۳ در [[هیوا اوآ]] از [[جزایر مارکیز]] در جنوب اقیانوس آرام، از دنیا رفت. بعد از مرگ گوگن نمایشگاه بزرگی در
سپس، کار پردرآمدی را در یک مؤسسهٔ دلالی سهام پیش گرفت و یکی از خریداران آثار امپرسیونیستها بود. به تشویق [[کامیل پیسارو|پیسارو]] وقت بیشتری را به نقاشی تشخیص داد. سرانجام، در سی و پنج سالگی از زندگی مرفه و زن و فرزندانش دست کشید، و یکسره به نقاشی روی آورد. در چند نمایش گروهی [[امپرسیونیست|امپرسیونیستها]] شرکت کرد. به شهر [[پنتاون]] رفت. در آنجا، برنا و گروهی از نقاشان جوان به شخصیت و نظرات زیبایی شناختی او جلب شدند. سفرش به پاناما و مارتینیک دیری نپایید؛ و به سبب بیماری به پاریس بازگشت. دو ماه پرماجرایی را با [[ونسان ون گوگ]] در شهر [[آژل]] گذرانید. در شهر پولدو (برتانی)، دوباره به جمع پیروانش پیوست. سپس به تاهیتی رفت، و دو سال در آنجا ماند. به امید فروش آثار جدیدش به پاریس بازگشت. سرانجام، دلسرد و بیمار، بار دیگر رهسپار جزایر جنوبی [[اقیانوس کبیر]] شد. سالهای آخر زندگانی را در تنهایی، بیماری، دتنگدستی، و درگیری داءم با مقامات اداره مستعمرات فرانسه به سر برد. هنگامی که چشم از جهان فروبست، انبوهی از نقاشیها رنگ روغنی و آبرنگ، کنده کاری روی چوب، [[باسمه]]، مجسمه، سفالینه، یادداشتهای روزانه و نامه از خود به جای گذاشت. نوآ، مهمترین نوشته او بود.
|