پرویز کلانتری: تفاوت میان نسخه‌ها

کلانتری در مراکز هنری از جمله [[دانشکدهٔ هنرهای زیبای تهران]] و کالج هنری کودکان در [[کالیفرنیا]] کار کرد و مدتی نیز مدیر [[کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان]] در [[تهران]] بود. وی نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی بسیاری در داخل و خارج از [[ایران]]برگزار کرد. یک اثر از آثار این نقاش برجسته، در فهرست تمبرهای ویژه [[سازمان ملل]] به چاپ رسیده‌است. هم چنین تابلوی مشهور [[شهر ایرانی از نگاه نقاش ایرانی]] او در مقر سازمان ملل در [[نایروبی]] قرار دارد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://isna.ir/fa/news/95030100203/کویر-ایران-با-شیرینی-قلم-کلانتری-معرفی-شد |عنوان=کویر ایران با شیرینی قلم کلانتری معرفی شد | ناشر =ایسنا |تاریخ =دوشنبه ۳ خرداد ۱۳۹۵ / May 23 2016 |تاریخ بازبینی=}}</ref>

از سال ۱۳۵۳ با شروع نقاشی‌های کاهگلی، دورهٔ تازه‌ای را در زندگی هنری خود آغاز کرد که تا امروز آن را ادامه داده‌است. تابلوهای او جلوه‌ای ملموس از زندگی مردمان [[کویر]] و [[ساحل]] را در خود دارد. او بیش‌تر با تابلوهای کاهگلیش شناخته می‌شود<ref name="همشهری">[http://www.hamshahrionline.ir/news-17920.aspx روزنامۀ همشهری]، این هفت نگاه</ref> و حتی بسیاری او را پایه‌گذار سبک کاهگلی می‌دانند اما به گفتهٔ خودش پیش از او [[مارکو گریگوریان]] اولین کسی بود که این کار را کرد، هرچند شیوهٔ کلانتری برخلاف گریگوریان که کاملاً [[انتزاعی]] و مدرن بود، ملایم تر و طبیعی تر است. وی می‌گوید «من نقاش مناظر خاک آلود مملکتم هستم» به همین دلیل است که او در بیش تر کارهایش فضاها و نمادهای روستایی و بومی را تصویر می‌کرد. وی هم‌چنین از هنرمندان بنام [[مکتب سقاخانه]] بود.

او به نویسندگی و روزنامه‌نگاری نیز پرداخت و چند مجموعه داستان منتشر کرد، کتاب‌های "ولی افتاد مشکل ها"،"چهار روایت" و "نیچه نه، فقط بگو مشد اسماعیل" ازجمله آثار اوست. از وی هم چنین مقالات هنری متعددی از این هنرمند درخصوص ارتباط هنر و هنرمند ایرانی، در نشریات ایرانی منتشرشده‌است.{{سخ}}