آلفرد ماهان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آلفرد تیر ماهان'''{{انگلیسی| Alfred Thayer Mahan}} (زاده [[۲۷ سپتامبر]] [[۱۸۴۰ (میلادی)|۱۸۴۰]]-مرگ [[۱ دسامبر]][[۱۹۱۴ (میلادی)|۱۹۱۴]]) افسر [[نیروی دریایی آمریکا]]، [[ژئواستراتژی|ژئواستراتژیست]]ست و مربی بود.

پدر او دنیس هارت ماهان استاد [[دانشگاه نظامی وست پوینت]] بود و مهندسی نظامی و غیرنظامی می‌آموزاند. آلفرد ماهان از [[دانشکده آناپولیس]] دانش‌آموخته گردید. سپس افسر نیروی دریای گردید ولی تنها زمانی کوتاه در [[جنگ داخلی آمریکا]] را در میدان جنگ به سر برد. آنگاه یک دورهٔ پانزده‌ساله را در [[برزیل]]، خاور و [[اروپا]] خدمت‌کرد. پس از آن کتابچه را به نام [[خلیج و آب‌های داخل خشکی]] دربارهٔ تاریخ نیروی دریایی آمریکا در زمان جنگ درونی به سال [[۱۸۸۳ (میلادی)|۱۸۸۳]] نگاشت. پس از چندی دریادار [[استیون بی لوس]] از او خواست که در [[دانشکده جنگ دریایی]] که به تازگی در [[نیوپورت]] راه‌اندازی‌شده‌بود سخنرانی کند. این وظیفهٔ تازه سبب دگرگونی در آیندهٔ کاری و نامداریش گردید. وی تا آن زمان هنوز درجهٔ [[سروان|سروانی]]ی داشت.

او دربارهٔ فاکتور جمعیت بر این باور بود که نباید تنها به کل جمعیت توجه داشت بلکه می‌بایست جمعیت دریانورد را در نگرداشت. او گرایش‌های بازرگانی‌دوست و دریانوردانهٔ انگلیسی‌ها را در سنجش با فرانسوی‌های برزگردوست سبب سالاری آنان بر دریاها می‌دانست. همچنین انگلیسی‌ها و هلندی‌های بازرگانی‌پرور در سنجش با [[اسپانیا|اسپانیاییان]]ییان و [[پرتغال|پرتغالی‌های]]ی‌های جویندهٔ طلا که ریسک بازرگانی را نمی‌پذیرفتند و همچنین فرانسویان پول‌جمع‌کن و ریسک‌ناپذیر کامران‌تر بودند. او گرایش به بازرگانی و داد و ستد را یک ویژگی ملی می‌دانست که پایه‌ریز نیرومندی دریایی آن ملت می‌گشت. ماهان همچنین برپایی مستعمره‌هایی تندرست را یک فاکتور مهم می‌دانست و یکی از دلیل‌های کامیابی انگلیسیان را در برپایی نیروی دریایی توانمند اُخت شدن این ملت با سرزمین‌های تازه‌یشان بود در حالی که برای نمونه اسپانیایی‌ها بیش از هر چیز در اندیشهٔ تاراج مستعمره‌هایشان بودند.

به او در ۱۹۰۶ و پس از بازنشستگی درجهٔ [[دریادار|دریاداری]]ی داده‌شد. مرگ او براثر [[سکته قلبی|سکتهٔ قلبی]] بود.