مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴:
'''لوتوس تمپل''' یا '''معبد نیلوفر آبی''' (Bahá'í Houses of Worship یا Lotus Temple) معبد [[بهائیت|آیین بهائی]] یا [[مشرق الاذکار]] بهائیان در شهر [[دهلی‌نو]] پایتخت [[هندوستان]] است و به عنوان مادر معابد [[شبه قاره هند]] شناخته شده‌است.<ref>http://www.archive.india.gov.in/knowindia/culture_heritage.php?id=21</ref>
 
معمار این ساختمان یک [[ایران|ایرانی]]ی بهائی به نام [[فریبرز صهبا]] است که در طرح معماری این بنا از گل [[نیلوفر آبی]] الهام گرفته‌است. این گل در هندوستان با عبادت و دیانت پیوند داشته است.<ref>{{cite book|last= Sajnani|first=Manohar|title=Encyclopaedia of tourism resources in India, Volume 1|publisher=Gyan Publishing House|date=2003|pages=73|isbn=9788178350172|language=انگلیسی}}</ref> این معبد که جوایز متعددی در زمینه معماری از آن خود کرده است در سال ۱۹۸۶ تکمیل شد.<ref>{{cite book|last=Om Gupta|title=Encyclopaedia of India, Pakistan and Bangladesh|publisher=Gyan Publishing House|date=۲۰۰۶|pages=۱۳۹۷|isbn=۹۷۸۸۱۸۲۰۵۳۸۹۲}}</ref>
== معماری مشرق‌الاذکار ==
این ساختمان شامل ۲۷ گلبرگ است که از بتُن سفید ساخته شده و با سنگ مرمر سفید پوشیده شده این سنگ‌ها از یونان خریداری و در ایتالیا برش داده شده‌اند. هر یک از نُه طرف ساختمان سه گلبرگ دارد و نُه در بزرگ به تالار مرکزی به‌ظرفیّت ۱۳۰۰ نفر باز می‌شود. ارتفاع بنا از کف تا بالای ساختمان ۲۷/۳۴ متر و قطر ساختمان ۷۰ متر است و در زمینی به‌مساحت ۶۴/۱۰ هکتار در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هندوستان نشسته‌است.
خط ۳۰:
* بروشور معبد لوتوس (مشرق اُلاذکار بهائی. بهاپور، دهلی‌نو، هندوستان)
 
[[رده:باغ‌های ایرانی در هند]]
[[رده:بهائیت در هند]]
[[رده:پرستشگاه‌ها در هند]]
سطر ۳۵ ⟵ ۳۶:
[[رده:دیدنی‌های هند]]
[[رده:دین در دهلی]]
[[رده:ساختمان‌ها و سازه‌ها در دهلی نو]]
[[رده:ساختمان‌های مذهبی کامل‌شده در ۱۹۸۶ (میلادی)]]
[[رده:سازه‌ها و ساختمان‌ها در دهلی]]
[[رده:مشرق‌الاذکار]]
[[رده:معابد آیین بهائی]]
[[رده:معماری ایرانی]]
[[رده:نیایشگاه‌ها در دهلی]]
[[رده:نظم اداری بهائی]]