تصور غلط بسیار رایجی که در مورد '''جبرگرایی''' وجود دارد این است که بسیاری گمان می‌کنند جبرگرایی لزوماً گویای این است که [[بشریت|بشر]] یا افراد هیچ تأثیری بر آینده و رویدادهای آینده ندارند. به این دیدگاه سرنوشت گرایی یا [[تقدیر گرایی]] (fatalism) گفته می‌شود. در حالی که جبر گرایان عقیده دارند که آدمی بر آینده و رویدادهای آینده تأثیر دارد، اما میزان ِمیزانِ تأثیر فرد، خود به رویدادهای گذشته و آینده بستگی دارد. به عبارت دقیق تر جبرگرایی علیسببی (سببیعِلّی) به ایده‌های [[ماتریالیسم]] و [[علیت]] مربوط می‌شود. از فیلسوفانی که با این مسالهمسئله درگیر بوده‌اند می‌توان به [[توماس هابز]]، [[اسپینوزا]]، [[لایب نیتس]]، [[دیوید هیوم]]، [[کانت]]، [[شوپنهاور]]، [[نیچه]] و اخیراً [[جان سیرله]]، [[تد هاندریخ]] و [[دانیل دنت]] اشاره کرد. طبق '''جبرگراییِ مکانیستی''' هر رویدادی حلقه‌ای از یک زنجیرهٔ پیوسته و ناگسستنی از رویدادهای پیشین است در حالی که [[مدل احتمالی]] یا انتخابی شرایط را این چنین در نظر نمی‌گیرد.
همانطور که پیش تر گفتیم طبق '''جبرگرایی مکانیستی''' هر رویدادی حلقه‌ای از یک زنجیرهٔ پیوسته و ناگسستنی از رویدادهای پیشین است در حالی که [[مدل احتمالی]] یا انتخابی شرایط را این چنین در نظر نمی‌گیرد.
