پلیس جنوب: تفاوت میان نسخه‌ها

در بحبوبهٔ [[جنگ جهانی اول|جنگ بین‌الملل اول]]، پس از نزدیک‌شدن قوای روس به تهران، عده‌ای از مقامات دمکرات و ملی (مهاجرین) به قم رفته و دولت موقت را آنجا تشکیل دادند. مجلس نیز منحل شد. احمدشاه نیز بر آن بود تا به اصفهان رود ولی انگلستان و روسیه او را تهدید به برکناری کردند. احمدشاه تصمیم را بر عهدهٔ دولت گذاشت و دولت به ناچار تصمیم به ماندن وی در تهران گرفت.<ref> تاریخ ایران و جهان ۲</ref> در نهایت سپاه روس به قزوین باز می‌گردد اما دولت ایران مجبور شد که بی‌طرفی را کنار گذاشته با متفقین وارد اتحاد شود و از سوی دیگر با تأسیس نیروی پلیس جنوب به استعداد حداکثر ۱۱٬۰۰۰ نفر نیز موافقت شد. طی سالهای ۱۹۱۵ و نیمه اول ۱۹۱۶ جاسوسان آلمانی ([[واسموس]] و دیگران) موفق شده بودند با برانگیختن تنگستانی‌ها، [[قشقایی|قشقایی‌ها]] و برخی از [[مردم بختیاری|بختیاری‌ها]] دست انگلیسی‌ها را از بسیاری از مناطق جنوب ایران کوتاه کنند.<ref>Ward, p.114</ref> لذا هدف از تشکیل پلیس جنوب کنترل جنوب ایران و ایجاد امنیت برای منافع انگلستان در منطقه بود. لاجرم سرپرسی سایکس برای این منظور انتخاب شد. وی در مارس ۱۹۱۶ وارد [[بندرعباس]] شد.<ref>[//en.wikipedia.org/w/index.php?title=South_Persia_Rifles&oldid=401782090 ویکی‌پدیای انگلیسی، مدخل South Persia Rifles، بازبینی ۱۱ دسامبر] ۲۰۱۰</ref> همراهان سایکس عبارت بودند از سه افسر انگلیسی و سه افسر هندی، بیست درجه‌دار هندی و ۲۵ سواره‌نظام از بخش مرکزی نظام هند.<ref>عاقلی، ص ۱۰۲</ref>