خوآن پرون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خوآن دومینگو پرون''' {{اسپانیایی|Juan Domingo Perón}} (زاده ۸ اکتبر ۱۸۹۵ - درگذشته ۱ ژوئیه ۱۹۷۴) یک ژنرال و سیاستمدار [[آرژانتین|آرژانتینی]]ی بود که پس از خدمت در مشاغل مختلف دولتی، از جمله وزیر کار و معاون رییس جمهور، سه بار به عنوان [[رییس جمهور]] آرژانتین انتخاب شد. او طی یک [[کودتای نظامی]] در سال ۱۹۵۵ از کار برکنار شد. پرون به سال ۱۹۷۳ به قدرت بازگشت و تا پیش از درگذشتش در ۱۹۷۴ و جانشینی همسر سومش ایزابل پرون به جای او، شش ماه در قدرت بود.

به عقیده محمد طبیبیان، پس از دوران کشمکش داخلی نظامیان یک سرهنگ [[کاریزماتیک]] به نام خوان پرون که در کودتا نقش داشت به تدریج به مقامات بالاتر رسید و قدرت را بدست گرفت. پرون به حسن رفتار و برخورد احترام‌آمیز با نیروهای تحت امر خود شهرت داشت. او منصفانه رفاه و پیشرفت آنها را با جدیت و صمیمیت مورد توجه قرار می‌داد و برای آن بی‌وقفه تلاش و دلسوزی صادقانه می‌کرد. به همین دلیل نیز از حمایت ارتش کودتا و طیف وسیعی از افسران و درجه‌داران جزء برخوردار بود و این امر به او کمک کرد تا در صدر قدرت قرار گیرد. پرون فرد بی‌سوادی نبود و از مقوله رهبران جهانی سومی از قماش افرادی چون [[صدام حسین]] و مانند آن به حساب نمی‌آمد که ریشه قدرت آنها اوباش شهری بوده و خود نیز از زبده سرکردگان آنها به حساب می‌آمدند. او در سالهای قبل از جنگ دوم در [[ایتالیا]] مأموریت اداری داشت و به همین دلیل نیز عروج حکومت فاشیستی [[موسولینی]] و غوغای عوام الناس به حمایت از او را از نزدیک دیده و پسندیده بود. همچنین بسیار تحت تأثیر برنامه‌های اصلاحات اجتماعی موسولینی و قول‌های او برای بهبود وضع توده‌های و تصحیح روابط درونی جامعه به نفع آنها قرار گرفته بود. او از این شرایط درسهائی گرفت که بعداً مورد استفاده قرار داد. پرون همچنین افسری بود اهل مطالعه و فکر لکن عمدتاً در حیطه نظامی‌گری و در باب تاریخ نظامی‌گری تألیفات داشت. او با این پس زمینه هنگامی که قدرت را بدست گرفت آتش احساسات قشرها محروم جامعه را بر افروخت و همچنین برنامه‌هائی مانند تعیین حداقل دستمزد، تعیین حداکثر تعداد ساعات کار در هفته برای کارگران، توسعه امکانات آموزشی و خدمات اجتماعی را مطرح کرد. در مقابل آن صنعت‌گران [[بورژوازی]] نوپا را مورد حمایت قرار داد و از طرف دیگر آنها را در رویاروئی با مشکلات کارگری که تحت نفوذ [[کمونیست|کمونیستها]]ها بود حمایت می‌کرد. شعار خلاصه برنامه‌های او به این نحو جمعبندی می‌شد: «دوبال پرونیسم، عدالت اجتماعی و امداد اجتماعی». به این شعار چاشنی اتحاد ملی و مقابله با نفوذ امریکا نیز اضافه می‌شد.<ref>[http://www.rastak.com/article/print/id/41 رستاک - نسخه چاپی<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>