پیام‌رسانی فوری: تفاوت میان نسخه‌ها

برنامه‌های پیام رسانی فوری اینترنتی و مدرن با [[واسط کاربری گرافیکی]] به شکل امروزی آن از اواسط دهه ۱۹۹۰ با [[PowWow]]، [[آی‌سی‌کیو]] و [[AIM]] آغاز شد.AOl بعدها شرکت [[Mirabilis]]، سازنده ICQ را خرید. پند سال بعد ICQ که اکنون توسط AOL اداره می‌شد دو امتیاز انحصاری برای پیام رسانی فوری از اداره ثبت اختراعات امریکا در یافت نمود. در همین هنگام سایر شرکتها نیز محصولات خود را بیرون دادند([[Excite]] [[Ubique]]، [[ام اس ان|MSN]] و [[یاهو|Yahoo]]) که هرکدام از [[پروتکل]] و برنامه کارخواه(Client) اختصاصی خود استفاده می‌کردند و اگر کسی می‌خواست در پند شبکه باشد باید نرم‌افزارهای همه آنها را اجرا می‌کرد. در ۱۹۹۸، [[IBM]] نرم‌افزاری به نام IBM Lotus Sametime ارائه داد.

 

 

در حال حاضر شبکه‌های اجتماعی نیز امکانات پیام رسانی فوری را ارائه می‌دهند.

«پیام رسان فوری» [[نشان تجاری سرویس|نام تجاری خدماتی]] است که به نام شرکت [[تایم وارنر]] ثبت شده‌است،<ref>[http://www.uspto.gov/web/offices/com/sol/foia/ttab/decsum/2006/16jan06.pdf Summary of final decisions issued by the trademark trial and appeal board, January 16-20, 2006]</ref> و نمی‌تواند در مورد نرم‌افزارهایی که با AOL مرتبط نیستند در امریکا به کار رود. به همین دلیل سازندگان نرم‌افزار پیام رسانی که پیشتر به نام گیم (Gaim) خوانده می‌شد، در آوریل ۲۰۰۷ اعلام نمودند که نام این نرم‌افزار را به پیجین (Pidgin) تغییر داده‌اند.<ref>[http://www.pidgin.im/index.php?id=177 «Important and Long Delayed News»], Announcement of Gaim renaming (to [[نیم‌زبان|Pidgin]]), April 6, 2007</ref>

 

معمولاً هر سرویس پیام رسانی فوری مدرنی، نرم‌افزار کارخواه خود را عرضه می‌کند که می‌تواند به صورت نرم‌افزار قابل نصب ویا [[برپایه مرورگر]] باشد. عموماً هر نرم‌افزار تنها با سرویس شرکت خود کار می‌کند، اما پاره‌ای از آنها امکان محدودی برای کار با سرویسهای شرکتهای دیگر نیز دارند. نرم‌افزارهایی نیز از طرف شرکتهای سومی ارائه شده‌است که امکان اتصال به اکثر سرویس دهنده‌های اصلی پیام رسانی فوری را دارند. نمونه‌هایی از این نرم‌افزارها عبارتند از: [[پیجین (نرم‌افزار)|Pidgin]]، [[Trillian]]، [[Meebo]]، [[Adium]]، [[کیونکست (رایانه)|Qnext]] [[پیام‌رسان میراندا]] و [[Digsby]].

 

ثابت شده‌است که فناوری پیام رسانی فوری، از این لحاظ که پذیرش کاربرد آن در کسب و کار در وهله اول به صورت داوطلبانه و از جانب خود کارکنان آغاز شده‌است تا با اجبار رسمی یا تدارکات دپارتمان‌های فناوری اطلاعات، به فناوری‌هایی چون رایانه شخصی، پست الکترونیک و [[وب جهان گستر]] شباهت دارد. ده‌ها میلیون از حساب‌های کاربری پیام رسانی فوری توسط کارکنان شرکتها و یا دیگر سازمانها برای مقاصد تجاری استفاده می‌شوند.

 

با افتتاح پروژه Lotus Sametime آغاز شد. پس از مدت کوتاهی مایکروسافت نیز نمونه مشابهی به نام پیام رسانی فوری [[مایکروسافت اکسچنج سرور]] روانه بازار نمود. بعدها بستر جدیدی به نام [[Microsoft Office Live Communication Server]] بوجود آورد و سپس در اکتبر ۲۰۰۷، [[Office Communication Server]] 2007 را منتشر ساخت. [[اوراکل|شرکت اوراکل]] نیز با معرفی Oracle BeeHive به این بازار پیوست.<ref name="Oracle Beehive offers enterprise instant messaging">{{cite web | url=http://www.cmswire.com/cms/enterprise-20/oracle-buzzes-with-updates-for-its-beehive-collaboration-platform-004538.php | title=Oracle Buzzes with Updates for its Beehive Collaboration Platform | publisher=CMSWire| date=2009-05-06 | accessdate=2009-07-16}}</ref> بسترهای EIM پیشرو در حال حاضر عبارتند از [[IBM Lotus]]، [[Microsoft Office Communication Server]] و [[Jabber XCP]]. علاوه بر اینها بسترهایی نیز هستند که برای یک صنعت خاص طراحی شده‌اند مانند [[Reuters Messaging]] و [[بلومبرگ (ابهام‌زدایی)]] که قابلیتهایی برای شرکتهای مالی در آنها تعبیه شده‌است.