هرمز میلانیان: تفاوت میان نسخه‌ها

هرمز میلانیان، پس از مراجعت از فرانسه به ایران در سال ۱۳۴۴، در [[بنیاد فرهنگ ایران]]، مسئولیت پژوهش در زمینهٔ [[تاریخ زبان فارسی]] را زیر نظر [[پرویز خانلری]] بر عهده گرفت. در نیمهٔ دوم سال تحصیلی ۴۵-۱۳۴۴، پس از موفقیت در امتحان استادیاری، به‌عنوان استادیار زبان‌شناسی در دانشگاه تهران به استخدام رسمی درآمد. در شهریورماه ۱۳۴۹ به مدت یک سال تحصیلی، به‌عنوان استادیار مهمان، به [[دانشگاه ایلینوی در اوربانا]] برای تدریس زبان فارسی اعزام شد.

 

 

هرمز میلانیان سرپرستی پژوهش‌هایی را در زمینهٔ [[دستور زبان]]، تلفظ و املای فارسی بر اساس آزمون پاسخگویان فارسی‌زبانِ برخوردار از تحصیلاتِ لااقل دبیرستانی را برعهده داشت. همچنین وی در چندین کنگره و همایشِ تحقیقات ایرانی و نیز زبان‌شناسی عمومی در ایران و خارج از کشور شرکت کرد. میلانیان، شش ماه پس از انقلاب، برای استفاده از فرصت مطالعاتی، که پروندهٔ دانشگاهی آن از مدت‌ها پیش آماده شد، عازم فرانسه گردید و کمی بعد، از سوی دانشگاه سوربن به عنوان استاد مهمان برای تدریس زبان، ادبیات و زبان‌شناسی فارسی در آن دانشگاه دعوت شد. این دوره فعالیت از سال ۱۹۷۹ تا سال ۱۹۸۵ به‌مدت شش سال به طول انجامید و از سال دوم، سرپرستی بخش فارسی آن دانشگاه به میلانیان واگذار شد.