تلفن هوشمند: تفاوت میان نسخه‌ها

ایده و سیم‌هایی که تلفن و محاسبه‌ها را یکدیگر تلفیق می‌کنند نخستین بار در سال ۱۹۷۱ به ذهن تئودور جی پراسکواک رسیده و در سال ۱۹۷۳ به ثبت رسید و در آغاز ۱۹۹۳ به بازار فروش عرضه شد. او نخستین کسی بود که مفهوم هوش، پردازش داده و صفحه‌های نمایشی دیواری را در تلفن‌های همراه معرفی کرد که سرانجام به تلفن‌های هوشمند انجامید. در سال ۱۹۷۱، پراسکواک که در شرکت بوینگ در هانتسویل در ایالت آلاباما کار می‌کرد یک فرستنده و گیرندهٔ دارای راه‌های اضافی ارتباطی با وسایلی که در دوردست هستند معرفی کرد اما این وسیله اپلیکیشن‌های هدف کلی پی دی آ موجود در یک وسیلهٔ برون سیم نمونه تلفن‌های هوشمند را دارا نبود. این وسایل در شرکت تلفن در لیسبورگ در ایالت آلاباما نصب شده و به وسیلهٔ دیگر از شرکت‌های تلفن معرفی شوند. مدل‌های اولیه و تاریخی هم چنان در تصرف پراسکواک می‌باشند.

 

[[پرونده:Mobile OS Market Share - 2012.jpg|بندانگشتی|275px|سهم سیستم‌عامل‌های تلفن‌های هوشمند تا پایان ۲۰۱۲]]

نخستین تلفن همراه برای تلفیق با ویژگی‌های پی دی آ، یک نمونه اولیه آی بی ام بود که در سال ۱۹۹۲ ساخته شد و همان سال در نمایش تحاری صنعت کامپیوتر او ام دی ای ایکس معرفی شد. یک مدل بهبود یافته از آن محصول در سال ۱۹۹۴ توسط بل سالت تحت عنوان سیمون پرسنال کامینیکتور به مصرف کنندگان عرضه شد. سیمون اولین تلفن همراه بود که می‌توان از آن به عنوان یک تلفن هوشمند یاد کرد. البته این وسیله در سال ۱۹۹۴ یک تلفن هوشمند خوانده نمی‌شد. علاوه بر توانایی آن در ایجاد و دریافت تماس‌های تلفن‌های همراه سیمون قادر به ارسال و دریافت فکس‌ها و ایمیل‌ها بوده و شامل اپلیکیشن‌های دیگری مانند دفترچه آدرس، تقویم، زمانبندی ملاقات‌ها، ماشین حساب، ساعت جهانی و یک نوت پد در صفحه نمایش لمسی خود بود.