ملک اشرف: تفاوت میان نسخه‌ها

ملک اشرف در سال ۱۳۴۷ میلادی (۷۴۸ هجری) به [[عراق|عراق عرب]] و [[بغداد]] لشکر کشید؛ ولی نتوانست آنجا فتح کند. پس به پایتخت خود بازگشت و سرزمین‌هایی که تحت فرمانش بودند، شامل [[آذربایجان]]، [[مغان]]، [[اران]]، [[عراق عجم]] و بخش‌هایی از [[کردستان]] و [[گرجستان]] را میان فرماندهان مورداعتماد خود تقسیم کرد و برای خود مشاوران و همراهانی برگزید. همین مشاوران بودند که امور کشور را تا حدودی سامان بخشیدند؛ اما ملک اشرف به سال ۱۳۴۹ میلادی (۷۵۰ هجری) یکی از وزرای خوش‌نام خود به نام [[عبدالحی]] را دستگیر کرد، همهٔ دارایی‌هایش را مصادره نمود و او را به [[استان گیلان|گیلان]] تبعید کرد.

ملک اشرف در سال ۱۳۵۰ میلادی (۷۵۱ هجری) به قصد فتح [[اصفهان]] به سمت این شهر هجوم برد؛ اما مردم مقاومت بسیار کردند و تنها راضی به این شدند که به نام ملک اشرفانوشیروان در اصفهان سکه ضرب شده و خطبه خوانده شود، ولی شهرشان را تسلیم او نکنند. در نتیجه شرف‌الدین نخجوانی وارد اصفهان شده و به نام ملک اشرف خطبه خواند و دو هزار دینار زر به نام دولت چوپانی در این شهر ضرب کردند. نهایتاً ملک اشرف با دریافت مقداری غرامت راضی شد به پایتخت خود برگردد؛ ولی به تلافی این شکست، بسیاری از مردم تبریز را از دم تیغ گذراند. بعد از کشتار مردم پایتخت، ملک اشرف منقلب شد و در همان سال قصد کرد با مردم به نیکی رفتار کند. در نتیجه در [[بستان‌آباد]] به دیدار مولانا نظام‌الدین غوری یا عضدی رفت و متعهد شد از این‌پس عدالت پیشه کند؛ ولی مولانا نظام‌الدین در جواب او گفت که به تعهد تو هیچ اعتمادی نیست.

[[مسجد استاد و شاگرد]] (سلیمانیه / علائیه) تنها اثر به‌جای مانده از دوران چوپانیان است. این مسجد در سال ۱۳۴۱ میلادی (۷۴۲ هجری) به دستور [[شیخ حسن چوپانی]] ساخته شد و به افتخار ولیعهدشپادشاه‌خوانده‌اش سلیمان، مسجد سلیمانیه خوانده شد. چون [[عبدالله صیرفی]] به همراه شاگردش مسئول کتابت کتیبۀ این مسجد بودند، بعدها مردم تبریز به دلیل نفرت از حکومت چوپانی، این مسجد را استاد و شاگرد خواندند.