احمد غزالی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی یکی از فقهای بزرگ سده ی پنجم هجری و زاده ی شهر [[توس]] بود. او هم چنین از بزرگ‌ترین [[عارفان]] و [[صوفیان]] عصر خود بود و اثر بزرگ وی [[سوانح العشاق]] نیز در همین باب تألیف شده است. این کتاب بزرگانی چون [[عراقی]] و [[عبدالرحمان جامی]] را تحت تاثیر قرار داده است. احمد، مانند برادرش، تحصیلات مقدماتی خود را در فقه به پایان رساند و هنوز جوان بود که به تصوّف گرایید. احمد غزالی مرید [[شیخ ابوبکر نساج طوسی]] بود و نسّاج نیز با پنج واسطه شاگرد جنید محسوب می شود. احتمالاً احمد تا ۴۸۷ که ابوبکر نساج درگذشت، نزد وی بود. غزالی از سال ۴۸۸ تا ۴۹۸ هجری قمری در [[نظامیه بغداد]] به نیابت از برادرش(محمّد) -که به سفری دراز مدت رفته بود- تدریس می‌کرد. دراویش [[سلسله نعمت اللهی]] احمد غزالی را هفتمین قطب این سلسه بعد از غیبت کبرای امام دوازدهم به شمار می آورند. شیخ احمد غزالی در سنه ی ۵۲۰ در شهر [[قزوین]] وفات یافت و مدفن وی مسجد "احمدیه" در قزوین می باشد.<ref>''جستجو در تصوف ایران''، عبدالحسین زرین‌کوب، نشر امیرکبیر، ۱۳۸۵، صفحهٔ ۱۱۰(با اندکی ویراست و اضافات)</ref>