پرسفونه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
کامران اورفه (بحث | مشارکتها) اشتباهات اصلاح شد, دستور زبان اصلاح شد برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه |
ابرابزار |
||
خط ۲:
| نام= پرسفونه
| یونانی= Περσεφόνη
| فرانسوی=
| تصویر= Dante Gabriel Rossetti - "Persephone".jpg|thumb|center|150px
| bgcolor= gold
خط ۱۴:
| وابستگان= آریون
}}
'''پرسفونه''' {{به یونانی|Περσεφόνη}} {{انگلیسی|Persephone}}، در [[اسطورههای یونان]] ملکه جهان زیرزمینی و همسر فرمانروای مردگان [[هادس]] است. او را '''کورئه'''
فرزند ربوده شده [[زئوس]] و الهه حاصلخیزی [[دمتر]] بود. پرسفونه یک زن جوان زیبا بود که همه او را دوست داشتند، حتی [[هادس]] نیز او را برای خود میخواست. یک روز وقتی او در حال جمع کردن گلها در دشتی به نام «[[انا (شهر)|انا]]» بود، ناگهان زمین شکافته شد و هادس از آن بیرون آمد و پرسفونه را ربود.
هنگامی که زمین زیر پای پرسفونه دهان گشود و او را به هادس رهنمون شد، پرسفونه فریادی از وحشت برآورد که دمتر صدای او را شنید و مشعل به دست، به جستجوی دختر خویش برآمد: کاری که در مراسم آئینی کورئه کاربرد یافت. سرانجام هلیوس آشکار کرد که چه اتفاقی افتادهاست. دمتر بسیار خشمگین شد و خود را در تنهایی اسیر کرد، و بدین سبب زمین، حاصلخیزی خود را از دست داد. زئوس با دانستن این که این موضوع بیشتر از این نمیتواند ادامه پیدا کند، [[هرمس]] را نزد هادس فرستاد تا پرسفونه را آزاد کند. هادس با بی میلی این درخواست را قبول کرد. اما قبل از اینکه او آنجا را ترک کند، به او یک انار داد و وقتی او آن را خورد، ناچار بود نیمی از سال را نزد هادس در جهان زیرین باشد و نیمی را نزد مادرش روی زمین. وقتی پرسفونه نزد هادس است، دمتر دست از کار میکشد و به گیاهان اجازهٔ رشد نمیدهد و به کُنجی میرود و بازگشت دخترش را انتظار میکشد و با بازگشت پرسفونه، دوباره به جهان میپردازد و از زمین گیاه میروید و جهان دوباره بارآور خواهد شد. صدای پای پرسفونه که نزد مادرش
در جهان زیرین پرسفونه هم
== مراسم آیینی بزرگداشت پرسفونه در الوزیس ==
اسطوره پرسفونه خاستگاه مراسم آیینی سالیانه راز انگیز در [[الوزیس]] و بسیاری از شهرهای دیگر یونان و از بزرگترین جشنهای یونان باستان بود و هر پنج سال یک بار این جشن باشکوهی بیشتر از جشنهای سالانه و به هنگام کشت و با نام [[جشن الوزیس]] برگزار میشد. این جشن با شستشو و تعمید در دریا و شاید تدهین با روغن؛ سرودخوانی و مراسم آیینی رقص و حرکات نمادین مشعلهایی که در دست داشتند و نماد رشد غلات بود انجام میشد. در این جشن راز آمیز، دیمیتر و پرسفونه دو خدابانوی مستقل بودند: کورئه نماد دانه غلات و هم بدین دلیل است که چهار ماه از سال را در زیر زمین و نزد هادس
== جستارهای وابسته ==
* [[سیاوش]]
== منابع ==
|