انگلستان در عهد آنگلوساکسونها: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز . |
جز پیونددهی |
||
خط ۱۲:
پیش از آمدن [[مسیحیت]] توسط [[رومی ها]]، مردم پیرو مذاهب سلتی و ژرمنی-مشتمل بر انواعی از ستایش و پرستش طبیعت- بودند. ۱۵۰ سال پس از آخرین یورشهای ژرمان ها، پاپ [[گرگوری کبیر]] رهبر [[کلیسا|کلیسای]] مسیحی، جرات کرد که میسیونرهای خود را به رهبری [[آگوستین کانتربری|سنت آگوستین]] به سوی انگلوساکسونها بفرستد. شاه کنت از انگلوساکسونها با شاهزاده ای مسیحی از فرانکها ازدواج کرد. این ازدواج، شاه کنت را مسیحی کرد و به موجب همکاری کنت با اگوستین، مسیحیت در جزیره گسترش یافت. تا سده هفتم، مسیحیان انگلستان تحت نظارت و کنترل مذهبی کلیسای رم قرار گرفتند.
در این زمان انگلستان از وحدت سیاسی برخوردار نبوده و به چندین کشور متخاصم تقسیم شده بود؛ که از جمله مهمترین آنها می توان به
سرانجام در سال ۸۲۹ میلادی، کلیه این ممالک، [[اگبرت وسکس|اگبرت]]، شاه وقت وسکس را به عنوان پادشاه انگلستان برگزیدند. اگبرت نخستین پادشاه از سلسله ساکسونهای غربی بود؛ با این وجود در اسکاتلند و ایرلند حکومتهای محلی دیگری قدرت داشتند.
|