[[پرونده:Hasidic Family in Street - Borough Park - Hasidic District - Brooklyn.jpg|بندانگشتی|یک خانواده یهودی حسیدی در بروکلین نیویورک.]]
'''یهودیت حَسیدی''' {{به عبری|תנועת החסידות}} (חסידות در عبری به معنای پرهیزگاری است) به جنبش یهودی مذهبی در قرنهای ۱۲ و ۱۳ میلادی در آلمان گفته میشود که ریاضت را با تصوف (کابالا) ترکیب میکند. این مکتب در میان مردم عادی که علاقمندعلاقهمند بودند که از قوانین مذهبی ظاهری به سمت زندگی روحانی حرکت کنند طرفدار پیدا کرد.<ref> "Ḥasidism." Encyclopædia Britannica. 2010. Encyclopædia Britannica Online.</ref> یهودیان حسیدی شاخهای از یهودیان ارتدکس هستند.
== تاریخچه ==
اسرائیل بن الیزر که معمولامعمولاً با نام بعل شم طوف شناخته میشود یهودیت حسیدی را در قرن ۱۸ ایجاد کرد. در لهستان که بیشتر یهودیان ییدیش زبان در آن ساکن بودند سه گروه مختلف یهودی شکل گرفت: اولین گروه کسانی بودند که مخالف مطالعه [[کابالا]] بودند، گروه دوم موافق مطالعه کابالا بودند و گروه سوم کسانی بودند که سکولار شده و مذهبی نبودند. بعد از جنبش [[شبتای زوی]] در قرن ۱۷ میلادی اختلاف بین این گروهها شدت گرفت. یهودیان جنوب لهستان موافق تصوف و کابالا بودند در حالی که یهودیان لیتوانی و استونی ضد کابالا بودند. در [[لیتوانی]] و [[استونی]] گروههای یهودی بیشتر در شهرهای بزرگ زندگی میکردند و قدرت ساختار یهودیت ربانی برای جلوگیری از مطالعه کابالا بیشتر بود. در حالی که در لهستان یهودیان به صورت پراکنده بودند و در این مناطق گسترش کابالا بیشتر بود. بعد از جنبشهای ضد یهودی قرن ۱۶ و ۱۷ بسیاری یهودیان بسیار درمانده بودند. بعد از حمله ترکان عثمانی به لهستان مدتی این منطقه بدون سکنه باقی ماند. بعد از اتمام حمله عثمانی تلاش زیادی برای بازسازی لهستان آغاز گردید. در این زمان از حضور یهودیان نیز در این بازسازیهای استقبال گردید. وضعیت یهودیان در این زمان برای ایجاد جنبش تصوفی جدید بسیار مناسب بود. در بین یهودیان نیز گرایش زیادی به ایدههای کابالایی وجود داشت. دید سنتی و پیروی سنتی از قوانین تورات و تلمود برای اکثریت یهودیان جذابیت زیادی دیگر نداشت. در این زمان دیدگاههای صوفی گرایانه جدیدی خارج از چهارچوب سنتی حاخامها شکل گرفت. این افراد نیستاریم یا بعل شم (استاد نام خداوند، که در کابالای عملی برای ایجاد معجزه استفاده میشد) نام داشتند که جنبش زیادی در اکثریت یهودیان ایجاد میکردند. تصویر این افراد درستکار که در بین مردم زندگی میکردند با تصویر کابالایی لامد واو [[زدیک]]یم (۳۶ فرد درستکار مخفی که دنیا را حفظ میکنند) تطابق زیادی داشت. با این پیش زمینه جنبش حسیدی ایجاد شد که اولین بار توسط اسرائیل بن الیزر به عنوان اولین بعل شم طوف صورت گرفت. در این زمان در اروپای شرقی مبلغان یهودی مگید نیز وجود داشتند. مگیدها طرفدار سیستم ربانی بودند و با مجازات افرادی که قوانین یهودی را اجرا نمیکردند موافق بودند. بعل شمها با مجازات مخالف بوده و اعتقاد داشتند که این گونه مجازاتها با عشق و محبت درونی فاصله دارد. از این رو در جنبش حسیدی این نوع سیستم مجازات کنار گذاشته شد و ایده دویکوس به معنی تعلق به خدا در تمامی اعمال جایگزین آن گردید. بعل شمها همچنین با روشهای قبلی تصوف نظیر روزه گرفتن و یا خود زنی مخالف بودند.