اعتراف اجباری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
به نسخهٔ 16319196 ویرایش 37.255.63.201 واگردانده شد: خرابکاری محتمل. (توینکل) |
جز ←در ایران: تمیزکاری با استفاده از AWB |
||
خط ۴:
=== در ایران ===
[[پرونده:Nabavi confess.jpg|thumb|left|250px|برنامه طنز [[سید ابراهیم نبوی]]، که در آن اعترافات تلویزیونی را شبیه‌سازی می‌کند.]]
در ایران اعتراف‌گیری تلویزیونی بوسیله [[ساواک]] در اوایل دهه ۵۰ خورشیدی آغاز شد و بعد از [[انقلاب ۱۳۵۷]]، توسط مقامات امنیتی [[نظام جمهوری اسلامی ایران]]، اوج گرفت.بین سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۴ تعدادی از فعالان سیاسی و نویسندگان مخالف رژیم پهلوی در تلویزیون به اعتراف پرداختند که با اعتراض سازمانهایی نظیر عفو بین الملل، صلیب سرخ جهانی و کمیته سارتر قرار گرفت و با فشار دولت جیمی کارتر، رئیس جمهور آمریکا متوقف شد. دستگاه قضایی جمهوری اسلامی همواره گفته است که افراد مصاحبه‌شده داوطلبانه و بر اساس بحث‌های اقناعی و استدلالی
اعتراف‌گیری تلویزیونی اغلب با [[شکنجه جسمی]] و [[شکنجه روانی]] همراه است. [[یرواند آبراهامیان]]، پژوهشگر در کتاب «اعترافات شکنجه شدگان»<ref>اعترافات شکنجه شدگان (۲۰۰۳)، [[یرواند آبراهامیان]]، نشر باران، سوئد</ref> می‌نویسد: «اگر در چند سال اول بعد از سقوط رژیم شاه، در اکثر موارد، شکنجه یا ضرب و شتم زندانی با دادن اطلاعات مورد نیاز بازجویان، معمولا خاتمه پیدا می‌کرد، پس از خرداد ۱۳۶۰، شکنجه جسمانی و خصوصا روانی زندانی ([[شکنجه سفید]])، حتی پس از کسب اطلاعات ضروری، هم چنان ادامه یافت.»
[[سازمان عفو بین‌الملل]]، در پی [[پیامدهای اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)|سرکوب اعتراضات مردم ایران به نتایج انتخابات]]، در اطلاعیه‌ای مطبوعاتی هشدار داد که رهبران بازداشتی اپوزیسیون در [[ایران]]، در خطر [[شکنجه]] قرار دارند و مقامات [[نظام جمهوری اسلامی]] قصد دارند آنان را به «اعترافات تلویزیونی» وادارند.<ref>
به فتوای [[آیت‌الله منتظری]] آمر و متصدّی و مباشر اعترافات و مصاحبه‌های ساختگی تلویزیونی - با زور و شکنجه و تهدید - ''گناهکار و مجرمند و شرعاً و قانوناً مستحقّ تعزیر خواهند بود.''<ref فتاوای بسیار مهم منتظری>http://www.kadivar.com/Index.asp?DocId=2329&AC=1&AF=1&ASB=1&AGM=1&AL=1&DT=dtv</ref>
| |||