آهیمسا: تفاوت میان نسخه‌ها

 

 

او در کتاب آرامش حقیقی نیز خاطره ای را تعریف کرده که لزوم پرهیز از خشونت حتی خشونت درون را متذکر میشود، او میگوید: «روزی در سال ۱۹۶۵ هنگامی که در معبد تروک لم در شهر سایگون ویتنام راهب بودم، برادر راهبم "نات تری" در خیابانهای شهر قدم میزد، یک کامیون ارتش امریکا، از کنارش گذشت و سربازی امریکایی که در پشت کامیون ایستاده بود، بر سر برادر تف انداخت. برادر "نات تری" نزد من آمد و گریست زیرا احساس شرمندگی میکرد، به او گفتم شاید سرباز امریکایی تبلیغات زیادی شنیده که راهبان مرد و زن بودایی، کمونیست هایی با لباس مبدل اند، بنابراین وقتی آن سرباز برادر "نات تری" را دید، نفرت را با تف انداختن بر او نشان داد. سرباز امریکایی قربانی سوءبرداشت و جهالت بود. من گفتم "برادر، شما نباید از او متنفر باشید. اگر از او نفرت داشته باشید مفهومش این است که هنوز به درک نرسیده اید". من برادر "تات تری" را مدتی در آغوش گرفتم و گفتم "عزیزم، ما زاده نشده ایم که تفنگ بر دوش بگذاریم، ما برای عشق ورزیدن به یکدیگر زاده شده ایم، عشق تنها سلاحی است که حمل میکنیم» <ref>آرامش حقیقی، تیک نات هان، ترجمه مینا اعظامی، صفحه ۸۸.</ref>