نبرد ترافالگار: تفاوت میان نسخه‌ها

|جنگنده۲= {{پرچمک|France}} [[امپراتوری اول فرانسه]] {{سخ}}{{SPA}}

|فرمانده۲= {{پرچمک|France}} [[پیر شارل ویلنوو]]{{POW}} {{سخ}} {{پرچمک|spain}} [[فدریکو گراوینا]]

|قوای۱= بریتانیا:{{سخ}}۳۳کشتی:{{سخ}} ۲۷ [[کشتی خطی]] و ۶ کشتی دیگر

|قوای۲= ۴۱ کشتی:{{سخ}}فرانسه: ۱۸ [[کشتی خطی]] و ۸ کشتی دیگر {{سخ}}اسپانیا: ۱۵ [[کشتی خطی]]

|خسارات۱= ۴۵۸ نفر کشته{{سخ}} نفر ۱٬۲۰۸ زخمی{{سخ}} [[هوریشیو نلسون]] کشته شد{{سخ}}<br/> {{سخ}}'''تلفات در کل:۱٬۶۶۶ نفر'''

|خسارات۲= ''فرانسه:''{{سخ}} ۱۰ کشتی به دست دشمن تصرف شد {{سخ}} ۱ کشتی نابود شد {{سخ}}۲٬۲۱۸ نفر کشته{{سخ}} ۱٬۱۵۵ نفر زخمی {{سخ}}۴٬۰۰۰ اسیر{{سخ}} [[پیر شارل ویلنوو]] اسیر شد {{سخ}}{{سخ}}''اسپانیا:'' ۱۱ کشتی به دست دشمن تصرف شد{{سخ}} ۱٬۰۲۵ نفر کشته{{سخ}} ۱٬۳۸۳ نفر زخمی{{سخ}} ۴٬۰۰۰ اسیر{{سخ}} [[فدریکو گراوینا]] در اثر شدت جراحات ، بعد از جنگ در گذشت {{سخ}}(حدود ۳٬۰۰۰ نفر از این اسیران در طوفان بعد از جنگ غرق شدند){{سخ}}<br/> {{سخ}}'''تلفات در کل:۱۳٬۷۸۱ نفر'''

فرانسه و اسپانیا ۲۲ کشتی را از دست دادند. درحالی که بریتانیا در تأثیرگذارترین نبرد در [[جنگ‌های ناپلئونی]] هیچ کشتی‌کشتی ای از دست نداد.

پس از وقوع انقلاب کبیر فرانسه در سال ۱۷۸۹ و اولین برخورد دنیای جدید با انقلاب، حکومت تازه‌تازه تأسیس پاریس آماج حملات نیروهای اروپایی قرار گرفت ولی نیروی انقلاب فرانسه بسیار بزرگ‌تر از آن بود که بخواهد به این سادگی‌ها در مقابل دشمنان سر فرود آورد. بعد از انقلاب فرانسه یک سری نبرد زنجیروار به وقوع پیوست که در انتها منجر به تثبیت انقلاب و به رسمیت شناخته شدن آن شد اما در این دوران پرآشوب‌وهیاهو، بی‌شک مهم‌ترین رویداد، برخاستن و قد کشیدن سرجوخهٔ کوتاه‌قد توپ‌خانه‌ای بود که تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین سرداران تاریخ شد، ناپلئون بناپارت. او با جنگ‌طلبی توانست در مدت کوتاهی فرانسه را به یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های دنیا تبدیل کند. این چیزی نبود که قدرت‌های آن روز مخصوصاً انگلستان به‌راحتی آن را بپذیرند. این شد که به‌سرعت اتحادهای بزرگی علیه فرانسه به وجود آمدند که البته در ابتدا با نبوغ جنگی ناپلئون شکست خوردند. اما این، همهٔ ماجرا نبود. پیروزی‌های نظامی ناپلئون باعث ثبات موقت و توازن قوا در اروپا شد. حال زمان آن رسیده بود تا فرانسه دشمن بزرگ خود را از سر راه بردارد. ناپلئون که به سبب این پیروزی‌ها لقب امپراتور به خود داده بود و انقلابی را که برای آزادی به وجود آورده بود تبدیل به دیکتاتوری کامل کرده بود، می‌خواست نیروهای اصلی خود را به سمت کانال مانش حرکت بدهد تا در یک فرصت مناسب با عبور از این آبراه باریک، لندن را فتح کند. این هدف به‌قدری برایش مهم بود که ناپلئون به دریابد لویی دولاتوش ترِویل، فرمانده نیروی دریایی فرانسه گفت: "اگر بتوانیم تنها ۶ ساعت بر دریای مانش مسلط بمانیم، آقای دنیا خواهیم بود." اما عمر ترویل برای این نبرد کفاف نداد. او در سال ۱۸۰۴ درگذشت و ناپلئون فرماندهی نیروی دریایی را به دریاسالار پیر شارل ویلنوو سپرد. ولی همه‌چیز آن‌گونه که ناپلئون انتظار داشت پیش نرفت. لندن با کمک دیپلمات‌های برجسته و ثروت هنگفت خود، اتریش، روسیه و سوئد را با هم علیه ناپلئون متحد کرد. در سوی دیگر نقشه هم ناپلئون برای دور کردن ناوگان دریایی انگلستان از مانش مشکلات زیادی با دریاسالار پیر شارل ویلنوو داشت که باعث شد برنامهٔ تسلط بر مانش با مشکل روبه‌رو شود.