سید هبة الدین شهرستانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: واگردانی خرابکاری محتمل 1.0,89.165.122.103,0.2.1 |
جز تمیزکاری با استفاده از AWB |
||
خط ۱:
{{جعبه اطلاعات مراجع تقلید
|عنوان= هبة‌الدین شهرستانی
|تصویر=
|نام کامل= سید محمدعلی حسینی شهرستانی
|لقب=
|نسب=
|تاریخ تولد= [[۱۳۰۱ (قمری)|۱۳۰۱]]
|تاریخ فوت=
|شهر تولد= [[سامرا]]
|کشور تولد= [[عراق]]
خط ۱۵:
|مدفن= حرم [[موسی بن جعفر]]
|اساتید= {{سخ}} [[محمدکاظم خراسانی|محمدکاظم آخوند خراسانی]]{{سخ}} [[سید کاظم یزدی]]{{سخ}} [[شریعت اصفهانی]]
|شاگردان=
|تالیفات= {{سخ}} جبل قاف {{سخ}} سراج المنبر {{سخ}} اضرار التدخین {{سخ}} نهضة الحسین{{سخ}} حل المشکلات {{سخ}} الهیئة و الاسلام {{سخ}} و ...
|فعالیتهای اجتماعی=
|فعالیتهای علمی=
|وبگاه رسمی=
}}
خط ۳۰:
==اقدامات اجتماعی==
او با شیخ محمد عبده <ref>مفتی مصر.</ref> و سید محمدرضا<ref>صاحب مجله «النهار».</ref> و گردانندگان مجلات مصر چون «المقتطف» و «الهلال» ارتباط برقرار كرد<ref>اسلام و هیئت، هبة‌الدین شهرستانی، ص ۱۰ و ۱۱.</ref> و میان مراكز فرهنگی شیعه و سنّی در عراق، مصر و سوریه پیوندی ناگسستنی پدید آورد.
در [[۱۳۲۸ (قمری)|۱۳۲۸]]، نخستین شماره ماهنامه دینی، فلسفی و علمی «العلم» را منتشر كرد<ref>هبة‌الدین شهرستانی، سید محمدمهدی موسوی، ص ۱۱.</ref> و در بحرین دو مدرسه بنام «اصلاح» و «اسلام» افتتاح کرد.<ref name=ali>هبة‌الدین شهرستانی، ص ۱۱.</ref>
==اصلاحات و اقدامات برای وحدت مسلمین==
شهرستانی برای تبلیغ دین به [[هندوستان]] رفت تا بعد از دیدار با علمای آنجا و نشست‌ها و تشکیل انجمن مذهبی به [[ژاپن]] برود، ولی دیدار او با «سید جلال‌الدین موید الاسلام حسین کاشانی» مسیرش را عوض کرد.<ref name=ali/> او که نویسنده روزنامه «حبل المتین» بود، سفر به ژاپن را بی‌فایده می‌دانست. از این رو، سید هبة‌الدین به یمن رفت و از آنجا به [[حجاز]]، [[سوریه]]، [[لبنان]]، [[ایران]] سفر كرد و سپس به نجف بازگشت.<ref>هبة‌الدین شهرستانی، ص ۲۲.</ref> او می‌خواست که در هر سرزمینی، انجمن مذهبی تشکیل و آن را با انجمن مرکزی نجف پیوند دهد تا در مواقع حساس، این نیروها وارد عمل شده و از مرزهای اعتقادی و دین، پاسداری کنند.<ref>اسلام و هیئت، ص ۵۵.</ref>
بعد از مراجعت به نجف، مشارکت جدی در مبارزات شیعیان عراق داشت و نقش موثر و سازنده‌ای در پیروزی انقلاب عراق و استقلال آن کشور به عهده گرفت که به این خاطر، مدتی در شهر حله، زندانی بود. در سال [[۱۳۳۲ (قمری)|۱۳۳۲]]، در [[جنگ جهانی اول]]، او همراه روحانیونی چون [[شیخ الشریعة اصفهانی]]، [[محمدکاظم خراسانی|ملا کاظم آخوند خراسانی]] و [[سید مصطفی کاشانی]]، پرچم بارگاه [[علی]] را برداشت و در میان مردم به طرف جبهه رفت.<ref>لمعات اجتماعیة من تاریخ العراق الحدیث، علی الوردی، ج ۴، ص ۲۳۶ـ۲۴۲.</ref>
در سال [[۱۳۳۹ (قمری)|۱۳۳۹]] به عنوان وزیر معارف انتخاب شد، اما به علت اقداماتی كه در اصلاح نظام آموزشی عراق آن روز انجام داد،<ref>اسلام و هیئت، ص ۵۹ و ۶۰.</ref> مورد پسند حكومت وقت قرار نگرفت و در ذیحجه سال [[۱۳۴۰ (قمری)|۱۳۴۰]] از این منصب کناره گرفت.<ref>هبة‌الدین شهرستانی، ص ۱۹ و ۲۰.</ref> و به تحقیق و تالیف مشغول شد. سال [[۱۳۴۲ (قمری)|۱۳۴۲]] به دستور حکومت عراق و تاکید علمای وقت، ریاست دیوان‌عالی تمیز (کشور) را به عهده گرفت<ref name=zah>اسلام و هیئت، ص ۵۸.</ref> که به مجلس «تمیز جعفری» مشهور شد. تلاش در سازماندهی دادگاه‌های شرعی و پیوند آنها با دیوان عالی، گزینش داوران شایسته، تبیین احكام و تنظیم قوانین لازم در شیوه دادرسی بخشی از اقدامات فقیه بیدار سامرا در این مقام به شمار میرود.<ref name=zah/>
در سال [[۱۳۵۲ قمری)|۱۳۵۲]]، به درخواست اهالی [[بغداد]] به نماینده مجلس شورای ملی انتخاب شد و بعد از انحلال مجلس،<ref name=zahra>اسلام و هیئت، ص ۶۰ و ۶۱.</ref> به تالیف و نگارش پرداخت. او در صحن حرم [[موسی کاظم]]، کتابخانه‌ای با عنوان «مكتبة الجوادین العامه» را بنيان نهاد.<ref>نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج ۴، ص ۱۴۱۶.</ref>
| |||