۶۷٬۲۶۲
ویرایش
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالمجید طالقانی»
جز
تمیزکاری با استفاده از AWB
جز (←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: اوآثار⟸او آثار) |
جز (تمیزکاری با استفاده از AWB) |
||
|
| اندازه تصویر = 280px
| توضیح تصویر = اثری به خط [[شکسته‌نستعلیق]] توسط عبدالمجید طالقانی
| نام اصلی =
| نام =
| نام خانوادگی =
| تاریخ تولد = [[۱۱۵۰ (قمری)]]
| شهر تولد= [[روستای مهران]]، [[طالقان]]، [[قزوین]]
| ملیت = [[ایران|ایرانی]]
| حوزه فعالیت =
| رشته = [[خوشنویسی]]، [[شاعر]] و عرغان
| آموزش =
| جنبش =
== زندگی ==
وی در حدود سال [[۱۱۵۰
درویش مردی عارف و منزوی بود و عمر را به تجرد سپری ساخت. دوران زندگی او مصادف با افول ام‍پراتوری [[صفویان|صفوی]] و هرج و مرج‌های سیاسی و اجتماعی آن دوران بود. درویش در سال [[۱۱۸۵ (قمری)|۱۱۸۵]] در اثر ابتلا به بیماری [[مالاریا]] چشم از دنیا فرو پوشید و پیکرش در فضای جلوخان [[تکیه میر]] در [[تخت فولاد اصفهان]] به خاک سپرده شد. این مکان بعدها به تکیه درویش عبدالمجید نیز شهرت دارد.
درویش خوشنویسی را از خط [[نستعلیق]] آغاز کرد ولی پس از مدت کوتاهی به نوشتن خط شکسته پرداخت و دیری نگذشت که در این مسند استاد مسلم شناخته شد. وی به حدی در این خط به مهارت رسید که رونق بازار خط شکسته نویسان گذشته را شکست و با اینکه بعد از او شاگردان و پیروانش به مقام استادی رسیدند، هیچکدام به پایهٔ او نرسیدند و همان طور که کمال خط نستعلیق به دست [[میر عماد حسنی|میر عماد]] صورت گرفت، خط شکسته را درویش عبدالمجید به حد کمال رسانید.<ref>فضائلی، حبیب‌الله، اطلس خط</ref>
درویش در اوایل کار از روی خط «[[میرزا حسن کرمانی]]» و «[[شفیعا]]» مشق می‌کرده، ولی در اندک زمانی به درجه استادی رسیده و سرآمد استادان شکسته‌نویسی شده‌است. تا سال [[۱۱۷۹
او نه تنها قواعد خط شکسته‌نستعلیق را استوار کرد بلکه زیبایی و شیوایی آن را به حد اعلی رسانید. چنانکه شش دانگ جلی را چون کتاب خفی و غبار، استوار و شیرین می‌نوشت. بسیاری از خوشنویسان معاصر عبدالمجید وی رابه استادی خود قبول کرده بودند و برای تصدیق و حکمیت زشت و زیبایی خط خود او را برمی‌گزیدند. درویش عبدالمجید از ارکان چهارگانه خوشنویسان عالم و جزء خدایگان خط می‌باشد و قطعاتش اکنون زیور دهنده بزرگترین کتابخانه‌های دنیاست. بااینکه درویش در جوانی درگذشته‌است همطراز با آثار باقی‌مانده او از کمتر خوشنویسان این خط در دست است.<ref>فضائلی، حبیب‌الله، اطلس خط</ref>
از او غزل‌های عاشقانه‌ای به‌جای مانده و در اشعار «مجید» تخلص دارد.<ref>لغت نامه دهخدا</ref> [[راوی گروسی]] شماره ابیات دیوان او را هزار و پانصد و بیست ضبط کرده و نسخه‌ای خطی از دیوان او در کتابخانه [[مدرسه عالی شهید مطهری|مدرسه عالی سپهسالار]] موجود است.<ref>از فهرست کتابخانه مدرسه عالی سپهسالار ج ۲ ص ۶۳۵</ref>
این ابیات از اوست:<ref>وب‌گاه تخت فولاد</ref>
{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|ظلم است که بیرون کنیم از قفس اکنون|کز جور توام ریخته شد بال و پر آنجا}}
== آثار ==
درویش عبدالمجید را به جرات میتوان یکی از بزرگترین هنرمندان تاریخ برشمرد که با وجود مجال کم و عمر کوتاه خود تاثیری عمیق و ماندگار بر هنر پس از خود نهاد. روندی که در حالت عادی به گذر قرنی و تلاش شماری از هنرمندان متبحر نیاز داشت. تعدد آثار این هنرمند خلاق و پرتلاش با توجه به زندگی مشقت بار و کوتاهی دوره ی فعالیت هنری او اعجاب انگیز است. همهٔ خطوط باقی‌مانده از او آثار ۱۵ سال آخر عمر اوست. از او آثار فراوانی شامل کتاب، قطعه و مرقع به جای مانده‌است. از گرانبهاترین آثار وی جز قطعات و مرقعات متعدد نسخه [[کلیات سعدی]] است که در [[موزه کاخ گلستان]] تهران (کتابخانه سلطنتی سابق) نگهداری می‌شود و دیگری نگارش دوازده بند از «[[ترکیب بند محتشم کاشانی]]»در رثاء و شهادت [[سید الشهداء]] است<ref>فضائلی، حبیب‌الله، اطلس خط</ref>:
{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|تن‌های کشته گان همه بر خاک و خون نگر|سرهای سر وران همه بر نیزه‌ها ببین}}
* [http://gholamrezasepehri.com/news.php?extend.12 زندگی و آثار استاد عبدالمجید طالقانی قزوینی]
* فضائلی، حبیب‌الله، ''اطلس خط''، انتشارات مشعل اصفهان ۱۳۶۲، ص ۶۱۸-۶۲۱
* لغت نامه دهخدا
* وب‌گاه تخت فولاد
| |||