گروه کر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
قرار دادن {{داده‌های کتابخانه‌ای}} با اطلاعات ویکی‌داده |
جز تمیزکاری با استفاده از AWB |
||
خط ۸:
== در مراسم پرستش ==
===همراهی===
[[پرونده:Egyptian Alexandria Jews. Choir of Rabbin Moshe Cohen in Samuel Menashe synagogue. Alexandria.jpg|بندانگشتی|چپ|390px|گروه کر رابین موشه کوهن، یهودیان مصری اسکندریه در کنیسه ساموئل مناشه. [[اسکندریه]], [[مصر]].]]
[[کلیسای ارتدکس شرقی|کلیساهای ارتدکس شرقی]]، برخی از گروه‌های پروتستان آمریکایی و [[کنیسه|کنیسه‌های]] یهود، از هیچ سازی استفاده نمی‌کنند. ساز همراهی‌کننده در [[کلیسای مناسک لاتین|کلیساهای مناسک لاتین (غربی)]]<ref group="و">Western Rite</ref> معمولاً ارگ است، اگرچه کلیسای Moravian در بخش [[آمریکای استعماری]]، از گروه سازهای زهی و بادی استفاده نمودند. کلیساهای زیادی که مراسم پرستش خود را در قالب معاصر برگزار می‌کنند، از گروه موسیقیایی تقویت شده کوچکی برای همراهی آوازخوانان استفاده می نمایند. و در کلیساهای کاتولیک رومی با نظر مسئولان خود، ممکن است همراهی ارکستری دیگری را نیز به کار گیرند.
=== کاربرد در تشریفات مذهبی ===
خط ۳۴:
* گروه‌های کر [[جز آوازی]]
* [[گروه کر نمایشی|گروه‌های کر نمایشی]] که اعضای گروه در آن می‌رقصند و می‌خوانند، که غالباً تا حدی شبیه به اجراهای موزیکال است.
* [[موسیقی گاسپل|گروه‌های کر]] Gospel
* [[موسیقی باربرشاپ]]
== آرایش اعضا بر روی صحنه ==
خط ۴۹:
* دقت در خواندن نت خواسته شده (با زیر وبم درست و ژوست)، به همراه تمبر (رنگ) صدایی که مکمل دیگر خواننگان باشد؛
* دقت در خواندن با حجم کنترل‌شده صدا که با نشانه‌های دینامیکی مشخص‌شده در برگه نت یا تعیین‌شده توسط رهبر، و پرهیز از خواندن با صدای بلند که به شکل محسوسی به عنوان صدایی انفرادی از میان بخش خود شنیده شود؛
* دیدخوانی بسیار روان؛<ref group="ی"> sight-read؛ در زبان ایتالیایی "parlati" گفته می شود</ref>
* دقت در خواندن و تلفظ و رعابت سبک تلفظی که مربی زبان تعیین کرده است، در هر زبانی که می‌خواهد باشد. این مورد شامل: بیان صحیح، زمان بندی درست واکه (مصوت) های ساده و مرکب و قراردهی درست صامت ها؛
* درک و تفسیر موسیقی و بازتاب آن درک در تولید صدایی آن اثر؛
خط ۷۴:
{{اصلی|موسیقی قرون وسطی}}
[[پرونده:54-aspetti di vita quotidiana, canto in chiesa,Taccuino Sani.jpg|بندانگشتی|340px|آوازخوانی در کلیسا, [[تقويم الصحة|Tacuinum Sanitatis]] Casanatensis (قرن چهاردهم).]]
[[سرودهای گرگورین]] به همراه انواع اندک دیگری از سرودهایی که بعداً توسط کلیسای کاتولیک رده‌بندی (و یا گاهی توقیف) شدند، از قدیمی‌ترین قطعات موسیقی نت‌نویسی‌شده اروپای غربی است. آواز اونیسون در گروه کر، سنتی است که از حدود اواسط دوران زندگی [[سن امبروز|سن اَمبروز]] (قرن چهارم) تا [[گرگوری یکم|پاپ گرگوری کبیر]] (قرن ششم) آغاز شده و تا به امروز ادامه یافته است. در اواخر قرون وسطی، نوع جدیدی از خواندن با نام [[ارگانوم]] پدید آمد. این شیوه که شامل چندین بخش ملودیک بود، نقشی اصلی در برخی مناسبت‌ها را بازی می‌کرد؛ اگرچه در ابتدا این اثر پُلی‌فونیک تنها توسط سولیست‌ها خوانده می‌شد. پیشرفت‌های بعدی این تکنیک به ایجاد فرم‌هایی چون [[کلاوزوله]]<ref group="و"> clausulae</ref>، [[کندکتوس]]<ref group="و"> conductus</ref> و [[موتت]] شد (برجسته‌ترین نوع آن، موتت [[ایزوریتم|ایزوریتمیک]] است)، که بر خلاف موتت‌های دوره رنسانس به قطعه‌ای با متون متفاوت که به طور همزمان با صداهای مختلف خوانده می‌شود، اشاره می‌کند. [[نسخه خطی Old Hall]]،
اولین مدرک از پلی‌فونی با بیشتر از یک خواننده در هر بخش است (جمع‌آوری‌شده در سال ۱۴۲۰، اگرچه قطعات موسیقیایی اواخر قرن چهاردهم را در بر دارد). در این مجموعه دیویزه‌های آشکاری وجود دارد که یک بخش را به دو نت صدادهنده همزمان تقسیم می‌کند.
=== موسیقی رنسانس ===
{{اصلی|موسیقی دوره رنسانس}}
[[پرونده:Cantoria luca della robbia22.jpg|بندانگشتی|260px|راست|''کانتوریا''ی ساخته‌ی [[لوکا دلا روبیا]]<ref group="و"> Luca della Robbia</ref>. [[موزه ساخته‌های کلیسای جامع (فلورانس)|Museo dell'Opera del Duomo]], [[فلورانس]].]]
موسیقی کرال مذهبی در دوره [[موسیقی دوره رنسانس|رنسانس]]، نوع عمده‌ای از موسیقی در اروپای غربی بود که به طور رسمی نت‌نویسی می‌شد. در سراسر این دوران، صدها [[مس (موسیقی)|مس]]<ref group="و"> mass</ref> و [[موتت]]<ref group="و"> motet</ref> (و همچنین فرم‌های گوناگون دیگری) برای گروه‌های کر [[آکاپلا]] تصنیف شد؛ اگرچه بحث‌ها و اختلاف نظرهایی بر سر نقش سازها در دوره‌های زمانی و حوزه‌های خاص وجود دارد. از آهنگسازان مشهورتر این دوره می‌توان به: [[گیوم دوفای|دوفای]]<ref group="و"> Guillaume Dufay</ref>، [[ژوسکن دپری|ژوسکن دِ‌پری]]<ref group="و"> Josquin des Prez</ref>، [[جووانی پیرلوئیجی دا پالسترینا]]<ref group="و"> Giovanni Pierluigi da Palestrina</ref>، و [[ویلیام برد]]<ref group="و"> William Byrd</ref> یاد کرد. قطعات کرال، افتخارات پُلی‌فونی دوره رنسانس به حساب می‌آمدند که توسط گروه‌های کر ممتاز و ورزیده، در سراسر اروپا به اجرا در می‌آمدند. موسیقی کرال از این دوره تا به امروز که گروه‌های کر زیادی نیز وجود دارد، همچنان محبوب است.
خط ۸۷:
=== موسیقی باروک ===
[[موسیقی دوره باروک|دوره باروک]] در موسیقی، با رشد و پیشرفت [[باس شماره‌ای]]<ref group="و"> thoroughbass ''or'' figured bass</ref>، به همراه دست‌آوردهای چشمگیر در قلمرو موسیقی آوازی سولو مانند مونودی‌های [[فلورنتین کامراتا|انجمن فلورنتین کامراتا]] و [[اپرا]] شکل گرفت. این حرکت نو در حقیقت توسعه روال همراهی موسیقی کرال با ارگ بود که از پیش پایه نهاده شده بود، چه از روی صفحه نت کاسته‌شده بی‌جزئیات (که گاهی امکان بازسازی بخش‌های گم‌شده از آن ممکن بود) و چه از روی باسو سیگوئنته<ref group="و"> basso seguente</ref> (باس زیر؛ بخشی متشکل از یک پنج خط حامل که بخش بم موسیقی را در خود دارد).
در این میان سبک جدید [[کنسرتاتو|کنسرتاتوی]] آوازی پدید آمد که در آن صداها و سازها با یکدیگر ترکیب می‌شدند. شاید بتوان سرچشمه آن را در موسیقی [[پلی‌کرال|پُلی‌کرال]] [[مکتب ونیزی]] جستجو کرد. [[کلودیو مونته وردی|کلودیو مونته‌وردی]] (۱۶۴۳-۱۵۶۷) از کسانی بود که با موسیقی‌هایی که برای [[عبادات شامگاهی]]<ref group="و"> Vespers</ref> نوشت و همچنین کتاب هشتم مادریگال هایش<ref>کتاب پنجم وی شامل یک ''باسو کنتینوئو'' برای "هارپسیکورد یا لوت" می باشد.</ref> که استعداد و ظرافت بالایی از سوی هر دو گروه خواننده‌ها و نوازندگان می‌طلبد، این سبک را به کمال رساند. شاگرد وی، [[هینریش شوتز]]<ref group="و"> Heinrich Schütz</ref> (۱۶۷۲-۱۵۸۵)، (که پیشتر نزد [[جووانی گابریلی]]<ref group="و"> Giovanni Gabrieli</ref> آموزش دیده بود) این سبک جدید را به آلمانی‌ها معرفی کرد. در کنار موسیقی جدید ''[[سکوندا پراتیکا|seconda pratica]]''، نوشتن موتت‌های کنترپوانی به سبک ''[[استایل آنتیکو]]''<ref group="و"> stile antico</ref> یا سبک قدیم تا قرن نوزدهم نیز ادامه یافت.
باید به خاطر داشت که گروه‌های کر این زمان معمولاً بسیار کوچک بودند و می‌شد خوانندگان را از نظر مناسب بودن برای خواندن در کلیسا و یا موسیقی‌های مجلسی [[وزن آوازی|دسته بندی]] کرد. اسناد موجود نشان می‌دهند مونته‌وردی که خود یک خواننده نیز بود، در اجرای مگنیفیکات‌هایش که در هر بخشش یک صدا بوده، شرکت داشته است. <ref>"La voce e grata assai, ma.." in Early Music, 199-</ref>
همراهی مستقل سازی، فصل جدیدی را در موسیقی کرال باز کرد. [[ورس انتم|Verse anthem]] ها، جانشین سولوهای همراهی‌شونده با بخش‌های کرال شدند؛ [[ارلاندو گیبنز]] و [[هنری پرسل]] از پرآوازه‌ترین آهنگسازان این سبک بودند. گرندموتت‌ها(ی افرادی مانند: [[ژان-باپتیست لولی]] و [[میشل ریچارد دلالانده]]) این بخش‌ها را به موومان‌های مجزا تفکیک کرد. [[اوراتوریو]] که توسط [[جاکومو کاریسیمی]] پایه‌گذاری شد، این انگاره را به کارهای در اندازه کنسرتی تبدیل کرد، که معمولاً بر اساس برداشت ضعیفی از داستان‌های کتاب مقدس بود.
اوج اوراتوریو را می‌توان در کارهای [[گئورگ فردریش هندل]]، به ویژه ''[[مسیحا]]'' و ''[[بنی‌اسرائیل در مصر]]'' یافت. در حالی که صدها گروه کر مدرن باید تا رشد جوامع کرال و کنسرت یادبود سده او صبر می‌کردند، می‌بینیم که هندل در همین حال از نیروهای اجراکننده گوناگونی استفاده کرده؛ از سولیست‌های Chandos Anthem گرفته تا گروه‌های بزرگتر (که بخش‌ها یا اندازه آنها کاملاً با گروه‌های کر ارکسترهای مدرن متفاوت هستند):
خط ۱۰۱:
[[پرونده:Soloquartet and strings.jpg|بندانگشتی|250px|چپ|کانتات باروک چهارصدایی]]
یکی از موضوعات داغی که امروزه بحث زیادی بر سر آن است، به اصطلاح "نظریه ریفکین" است که به بررسی دوباره یادداشت معروف " ''Entwurff''" می‌پردازد. باخ این یادداشت (''اگرچه کوتاه ولی بسیار مهم برای یک موسیقی کلیسایی متعارف'') را در سال ۱۷۳۰ به انجمن محلی [[لایپزیگ]] فرستاد و در طی آن درخواست در اختیار گرفتن دست کم ۱۲ خواننده را از آنها کرد. نظر به مسئولیت باخ برای تدارک موسیقی چهار کلیسا و توانایی اجرای ساخته‌هایی برای گروه‌های کر دوبل با در دسترس داشتن ''یک خواننده برای هر بخش''، [[جاشوا ریفکین]] اینگونه استنتاج می‌کند که موسیقی باخ به سادگی با یک صدا برای هر بخش در ذهنش شکل می‌گرفت.<ref group="ی"> از آنجا که باخ مسئولیت نوشتن موسیقی برای '''۴''' کلیسا را بر عهده داشت و در یادداشت خود به انجمن محلی لایپزیگ درخواست در اختیار گرفتن '''۱۲''' خواننده را داده بود.</ref> مجموعه‌های اندکی از بخش‌های اجرای اصلی شامل ''ripieni'' هستند که به جای دو برابر کردن بی روح کوارتت آوازی، به آن استحکام می‌بخشد.
{{listen|filename=Handel - messiah - 44 hallelujah.ogg|title= کرال هله‌لویا|description=هله‌لویا، از اوراتوریوی ''[[مسیحا(هندل)|مسیحا]]'' ساخته [[گئورگ فریدریش هندل]], یکی از مشهورترین قطعات کر تمام تاریخ است|format=[[Ogg]]}}
=== موسیقی کلاسیک و رمانتیک ===
آهنگسازان اواخر قرن هجدهم مجذوب پتانسیل‌های نوی سمفونی‌ها و دیگر موسیقی‌های سازی شدند و عموماً موسیقی کرال را نادیده گرفتند. بهترین کارهای [[ولفگانگ آمادئوس موتسارت|موتسارت]] عمدتاً شامل موسیقی‌های کرال وی نمی‌شود، مگر چند استثنا مانند آثار مس "بزرگ" در دو مینور و [[رکوئیم (موتسارت)|رکوئیم در رمینور]] . علاقه [[یوزف هایدن|هایدن]] به موسیقی کرال در اواخر عمرش و در پی سفری به انگلستان در حدود سال ۱۷۹۰ بیشتر شد. وی در این سفر پس از شنیدن اوراتوریوهای متعددی از هندل که توسط ارکسترهای بزرگ اجرا شده بودند، از اوایل سال ۱۷۹۷ به نوشتن مجموعه‌ای از مس ها و همچنین دو اوراتوریوی بزرگش ''[[آفرینش (هایدن)|آفرینش]]'' و ''[[فصل‌ها((هایدن))|فصل‌ها]]'' مشغول شد. [[لودویگ وان بتهوون|بتهوون]] تنها دو مس را در کارنامه خود دارد که هر دو برای تشریفات مذهبی کاربرد دارند؛ اگرچه اثر '' [[میسا سولمنیس (بتهوون)|میسا سولمنیس]]'' وی تنها برای بزرگترین مراسم مناسب است. او همچنین استفاده از گروه کر به عنوان بخشی از بافت ارکستر هارمونیک را با [[سمفونی شماره ۹ (بتهوون)|سمفونی نهم]] و کرال فانتازیای خود پایه‌گذاری نمود.
خط ۱۲۷:
البته در این میان آثار مجامعی که ریشه در موسیقی کلاسیک کنسرتی ندارند نیز در غنی کردن کارنامه کرال و همچنین ارائه رویکردهای نو برای آهنگسازان نقشی بارز داشته اند:
* در اواخر قرن نوزدهم گروه‌های کر مردان با اقدامات کارگران معدن زغال سنگ [[ولز جنوبی|جنوب ولز]] با محبوبیتی روزافزون روبرو شد، که حاصل آن تاسیس گروه‌های کر متعددی از جمله [[گروه کر مردان تریورکی|Treorchy Male Choir]]، [[گروه کر موریستُن ارفئوس|Morriston Orpheus Choir]] و [[گروه کر مردان پُنته پریث|Cor Meibion Pontypridd Male voice choirs]] بود. با وجود رکود صنعت استخراج زغال سنگ در ولز و درگذشت بسیاری از افرادی که در شکل‌گیری و رشد این گروه‌ها تاثیر گذار بودند، ولی همچنان بسیاری از این گروه‌های کر به کار خود ادامه می‌دهند و به عنوان بخشی سنتی از [[فرهنگ ولز]] به شمار می‌روند و در سطح بین‌المللی به اجرا می‌پردازند. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که تمام این گروه‌های کر بر اساس فعالیت‌های کارگران ولزی استخراج زغال سنگ پدید نیامدند. به عنوان مثال شکل‌گیری برخی از آنها از باشگاه‌های راگبی بود؛ مانند [[گروه کر مردان کاردیف آرمز پارک|Cardiff Arms Park Male Choir]] و گروه کر باشگاه راگبی موریستُن. و یا گروه‌هایی دیگر چون: [[گروه کر مردان پانتاردولِی|Pontarddulais Male Choir]] که از گروه کر جوانان تشکیل شد.
* آفریقایی‌های حاضر در آمریکا که به بردگی گرفته شده بودند، ژانری نو موسوم به [[موسیقی‌های روحانی سیاهان]]<ref group="و"> Black Spirituals</ref> به وجود آوردند. [[خوانندگان جوبیلی دانشگاه فیسک|گروه خوانندگان جوبیلی]] دانشگاه فیسک با تورهایی که برگزار نمودند، این قطعات را به رپرتوار قطعات کنسرتی افزودند و تنظیم‌هایی از این قطعات به عنوان بخشی از رپرتوار استاندارد کارهای کرال تبدیل شده اند. [[ویلیام داوسن|ویلیام ال. داوسِن]]<ref group="و"> William Dawson</ref>، [[جستر هیرستن|جستر هِیرستُن]]<ref group="و"> Jester Hairston</ref> و [[موزس هوگان|موزِس هوگان]]<ref group="و"> Moses Hogan</ref> از آهنگسازان و تنظیم کننده‌های برجسته این سنت هستند.
* در اواسط قرن بیستم، کوارتت‌های [[باربرشاپ]] دست به آزمایش‌هایی برای ترکیب آنسامبل‌های بزرگتر و تشکیل گروه‌های کری زدند که موسیقی چهاربخشی باربرشاپ را اجرا کنند. این تلاش‌ها غالباً با صحنه‌پردازی، [[رقص‌پردازی]] و طراحی لباس همراه است. اولین مسابقات بین‌المللی گروه‌های کر باربرشاپ در سال ۱۹۵۳ برگزار شد و تا به امروز نیز ادامه دارد.
| |||