جنبش چریکی ایران پس از کودتای ۲۸ مرداد: تفاوت میان نسخه‌ها

به دنبال [[کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲]] و سرکوب [[۱۵ خرداد ۱۳۴۲]] که به تحکیم [[رژیم پهلوی]] انجامید، اندیشه [[مبارزه مسلحانه]] در میان نیروهای مبارز، اعم از مذهبی و [[مارکسیست]]، بالا گرفت. هر دو جناح با تکیه بر پیشینه و ذهنیت تاریخی خود با این رویکرد کنار آمدند و از این رو سعی کردند با اتکا بر تجربیات پیشین، در مواجهه با سرکوب و انقیاد در داخل کشور، به مبارزه مسلحانه و خشونت به عنوان تنها راه مقابله با حکومت شاهنشاهی روی آورند. [[یروند آبراهامیان]]، در کتاب ''[[ایران بین دو انقلاب]]''، شمار مجموع کشته‌شدگان جنبش چریکی را از سال [[۱۳۴۹]] تا بهمن [[۱۳۵۷]] را ۳۴۱ نفر ذکر کرده‌است.<ref>[http://www.bbc.com/persian/iran/2011/02/110207_l30_siahkal_intro.shtml جنبش چریکی؛ فصلی از تاریخ ایران با قضاوت هایی ناتمام]، ''بی‌بی‌سی فارسی''</ref> این آمار، دربرگیرنده همه کسانی که است که در جریان درگیری‌ها، اعدام‌ها، خودکشی‌ها و شکنجه‌ها جان خود را از دست داده‌اند.<ref>[http://www.bbc.com/persian/iran/2011/02/110207_l30_siahkal_intro.shtml جنبش چریکی؛ فصلی از تاریخ ایران با قضاوت هایی ناتمام]، ''بی‌بی‌سی فارسی''</ref>