خودمحوری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تمیزکاری با استفاده از AWB
ابرابزار
خط ۱:
{{منبع}}
[[پرونده:Egocentrism1.Musfica.png|بندانگشتی]]
'''خودمحوری'''، '''خودمیان بینی'''، یا '''اگوسنتریسم''' در [[روان‌شناسی رشد]] به‌صورت زیر تعریف می‌شود:
 
* تمایز ناکافی بین خود و جهان (شامل دیگران)
* گرایش به درک، فهم و تفسیر جهان برمبنای خود
 
== خودمحوری (خودمیان بینی) در نظریه رشد شناختی ژان پیاژه ==
از دیدگاه [[ژان پیاژه]] خودمیان بینی (خودمحوری) حالت روانی بهنجاری است که در آن نبود تمایز میان واقعیت شخصی (واقعیت از دیدگاه و در ذهن شخص) و واقعیت عینی قابل مشاهده می‌باشد .<ref name="Mansour & Dadsetan">منصور، محمود و دادستان، پریرخ (۱۳۶۷). ''دیدگاه پیاژه در گستره تحول روانی به ضمیمه آزمون‌های عملیاتی در پژوهش‌های ژنتیک و بالینی''. تهران: ژرف.</ref>. به بیان دیگر خودمیان بینی به مفهوم ناتوانی در درک نظرهای دیگران و نبود احساس نیاز به جستجوی دیدگاه‌ها و واقعیت‌های موجود موافق و مخالف برای تاییدتأیید نظر خود است. در نظام پیاژه هر دوره با خودمیان بین ویژه خود شروع شده و با تمرکززدایی پایان می‌یابد. در مرحله [[عملیات عینی]] نیز کودک خودمیان بین (به ویژه در مرحله [[پیش عملیاتی]]) خود را در مرکز جهان می‌بیند .<ref name="Wadsworth">وادزورث، باری (۱۳۷۸). ''روان شناسیروان‌شناسی رشد: تحول شناختی و عاطفی از دیدگاه پیاژه''. (مترجمان جواد صالحی فدردی، امیر امین یزدی). مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.</ref>. این ویژگی که در ۲ سالگی (آغاز مرحله [[پیش عملیاتی]]) در اوج خود می‌باشد در شرایط طبیعی و بهنجار در حدود ۱۱ سالگی (پایان مرحله [[عملیات عینی]]) به پایین ترینپایین‌ترین سطح می‌رسد و البته جای خود را به شکلی دیگر که ویژه دوره عملیات صوری است می‌دهد .<ref name="Naderi">نادری، محمد رامین (۱۳۸۹). ''تحلیل وب سایت‌های کودکان از دیدگاه نظریه رشد شناختی پیاژه: نیم دوره عملیات عینی''. (استاد راهنما مهری پریرخ). پایان نامهپایان‌نامه کارشناسی ارشد، گروه کتابداری و اطلاع رسانی،اطلاع‌رسانی، دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۳۸۹.</ref>.
 
== خود محوری در رشد شناختی نو جوانان ==
به گفته دوروزنرول، 1978؛۱۹۷۸؛ هادسن و گری، 1986،۱۹۸۶، تفکر عملیات صوری سبب پدیداری نوع جدیدی از خودمحوری میمی‌شود. شود.ظرفیت اندیشیدن به افکار خود سبب می شودمی‌شود که آگاهی نوجوانان از خود بیشتر شود و در نتیجه آنها خودمحور، خودآگاه و درون نگر می شوندمی‌شوند. نوجوانان چنان به خود مشغول مشغول می شوندمی‌شوند که تصور می کنندمی‌کنند دیگران نیز به اندازه آنها در بارهدرباره ظاهر و رفتارشان وسواس دارند. از دید گاه الکایند، 1967،۱۹۶۷، همین باور مشغولیت ذهنی دیگران با ظاهر و رفتار نوجوان است که خودمحوری او را تشکیل می دهدمی‌دهد.
نوجوانان در بخش اعظم اوقات تصور می کنندمی‌کنند که روی صحنه هستند، در نتیجه بیشتر انرژی آنان صرف واکنش به شنوده ایشنوده‌ای تصوری می شودمی‌شود. به همین دلیل است که نوجوانان به شدت خوداگاه می شوندمی‌شوند.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =رایس | نام =فلیپ. ف | پیوند نویسنده = | عنوان =رشد انسان | ترجمه =مهشید فروغان | جلد = | سال = | ناشر =ارجمند |مکان = تهران| شابک = 2-105-496-964-978| صفحه =333 | پیوند = | تاریخ بازبینی = {{جا:تاریخ}}}}</ref>
 
== منابع ==
{{پانویس}}
<references />
 
{{روان‌شناسی-خرد}}
 
[[رده:روان‌شناسی رشد]]
[[رده:خودشیفتگی]]
[[رده:روانکاویخود]]
[[رده:روان‌شناسی]]
[[رده:روان‌شناسی خود]]
[[رده:روان‌شناسی رشد]]
[[رده:نظریه رشد شناختی]]