تب روماتیسمی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←‏top: اصلاح عبارت جادویی درون مقاله با استفاده از AWB
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز v1.39b - Fixed using ویکی‌پدیا:ویکی‌پروژه تصحیح ویکی‌پدیا (عدم رعایت سلسله مراتب در زیربخش‌ها)
برچسب: WPCleaner
خط ۲۲:
== علایم بیماری و تشخیص ==
در تشخیص این بیماری از کرایتریای جونز که اولین بار در سال ۱۹۹۲ مطرح شد استفاده می‌شود. برای تشخیص وجود دو علامت ماژور و یا یک ماژور و دو مینور به علاوه علائم عفونت استرپتوکوکی اخیر (به جز در کره) کافی است.
==== معیارهای اصلی (ماژور) ====
# [[کاردیت]] التهاب قلب بیشتر در کودکان و نوجوانان مبتلا دیده می‌شود و وجود هر یک از موارد [[پریکاردیت]]، [[نارسایی قلب|نارسایی قلبی]]، [[کاردیومگالی]]، [[نارسایی دریچه میترال]] یا [[آئورت]] به معنی وجود کاردیت است.
# [[اریتما]] مارژیناتوم یا نودولهای زیرپوستی.
خط ۲۸:
# [[پلی آرتریت]] مهاجر، که مفاصل بزرگ را درگیر می‌کند.
 
==== معیارهای فرعی (مینور) ====
شامل تب، درد بدن بالاخص در محل مفاصل([[آرترالژیا]])، افزایش [[فاکتورهای فاز حاد التهابی]] (پروتیین crp، و افزایش سرعت رسوب [[گلبولهای قرمز]] خون یا ESR)، اختلال در نوار قلب (افزایش فاصله PR)
در کنار علایم فوق، اثبات وجود عفونت بااسترپ گروه آ تشخیص بیماری را تایید می‌کند.
خط ۵۳:
 
== درمان ==
===== اصول کلی =====
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون، کشت گلو و نوار قلب و رادیوگرافی [[قفسه سینه]] و قلب باشد. هیچ آزمون اختصاصی برای تشخیص تب روماتیسمی وجود ندارد.
در موارد خفیف، [[مراقبت در منزل]] کافی است ولی در موارد شدید ممکن است بستری در بیمارستان لازم باشد.
خط ۵۹:
اگر بیمار گلودرد یا سرفه دارد از یک دستگاه مرطوب‌کننده با بخار سرد استفاده کنید. دستگاه مرطوب‌کننده را هر روز تمیز کنید.
بهداشت دهانی مطلوب مهم است.
===== درمان =====
* [[آسپیرین]] برای کاهش التهاب استفاده می‌شود. بسته به شدت بیماری از استروئیدها هم استفاده می‌شود.
* درصورت درگیری قلب، بسته به شدت درگیری از داروهای قلبی استفاده می‌گردد.
خط ۶۵:
* استفاده از [[پنی سیلین]] تزریقی هر ۲۸ روز یک بار به عنوان درمان پیشگیری کننده تا ۵ سال و در صورت درگیری قلبی تا آخر عمر توصیه می‌گردد.
 
===== فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری =====
تا هنگامی که بررسی‌ها نشان دهد بیماری فروکش کرده‌است بیمار باید در بستر استراحت نماید. مدت استراحت لازم به این منظور معمولاً ۵-۲ هفته‌است ولی در برخی موارد به ماه‌ها استراحت نیاز است. مهیا کردن یک لگن یا توالت کنار بستر باعث می‌شود که بیمار مجبور نباشد برای رفتن به توالت از بستر برخیزد.