لاکهید اسآر-۷۱ بلکبرد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←طرح و مشخصات: اشتباهات اصلاح شد برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه |
جز v1.39b - Fixed using ویکیپدیا:ویکیپروژه تصحیح ویکیپدیا (عدم رعایت سلسله مراتب در زیربخشها) برچسب: WPCleaner |
||
خط ۳۲:
مسئله جالب در مورد این هواپیما این است که در هنگام سکون روی زمین، از باکهای آن در بال، بنزین نشت میکرد و راه حلی نیز برای آن وجود نداشت.زیرا هیچ مادهای که در حرارت۴۲۶ درجه ذوب نشود و برای آب بندی قطعات بال بکار رود یافت نشد.طول بدنهٔ هواپیما در سرعت ۳ ماخ (۳۵۰۰ کیلومتر بر ساعت) بر اثر حرارت به وجود آمده ناشی از اصطکاک هوا و بدنه در سرعت بالا ۳۲ سانتی متر افزایش پیدا میکند ( این افزایش طول در کنکورد نیز اتفاق می افتاد)و هنگام فرود بر اثر انبساط و انقباض قسمتهایی از جایگاه سوخت سوراخ میشود به همین دلیل برای هر پرواز، حدود ۳۵ ساعت کار بر روی هواپیما نیاز است.
[[پرونده:Cobrachen_sr71-1.jpg|بندانگشتی|300px|نمایی از ورودی هوای موتورهای پرقدرت بلک برد]]
برای دریافت هوای مورد نیاز موتورهای پرقدرت این هواپیما و همچنین تنظیم میزان ورود هوا طراحی خاصی برای ورودیهای موتور در نظر گرفته شد که شامل یک بخش مخروطی شکل است که بسته به شرایط پروازی به جلو و عقب حرکت میکند.
جهت مقابله با تغییرات انبساطی در حرارتهای بالا قطعات بدنه طوری ساخته شدند که روی زمین از هم کمی فاصله داشته باشند تا در پرواز و حرارتهای بالا قابلیت انبساط داشته باشند. همچنین به همین علت سوخت هواپیما روی باند نشت میکند لذا برای انجام ماموریتها یک پرواز کوتاه انجام داده و پس از سوختگیری هوایی به ماموریت اعزام میشود.
گرچه ایدههایی در طراحی هواپیما برای کاهش بازتاب راداری اتخاذ شد اما در عمل این هواپیما قابلیت رادارگریزی ندارد به طوری که از فواصل طولانی حتی توسط رادارهای کنترل هوایی قابل ردگیری است. از طرفی حرارت بالای تولید شده آن را یک هدف بزرگ [[مادون قرمز]] میسازد.
با این حال خصوصیت اصلی که آن را دربرابر تمام حملات موشکی طی ۳۵ سال خدمتش ایمن ساخت سرعت بالای آن بود. به طوری که در طی مدت خدمتش بیش از چهار هزار تلاش برای رهگیری آن شکست خورد و از ۳۲ فروند تولید شده آن هیچکدام توسط دشمن سرنگون نشدند.
سوخت این هواپیما جیپی-۷ است. این سوخت دارای درجه شعله وری بالا (۶۰ درجه سانتیگراد) است و همچنین به عنوان خنک کننده بدنه و مایع هیدرولیک موتور این هواپیما به کار میرود.
خط ۵۴:
اولین پرواز آن در ۲۲ دسامبر ۱۹۶۴ انجام شد.
در دهه هفتاد کنگره و نیروی هوایی در مورد هزینهبربودن این هواپیماها تحقیقاتی انجام دادند در آن زمان بیشترین توجه روی ارتقای بمبافکنهای [[ب-۵۲]] و [[بی-۱ لنسر]] بود لذا دستور به توقف این پروژه داده شد. یکی از علل این تصمیم هزینه بالای نگهداری این ناوگان بود. در حالیکه ساخت [[ماهوارههای جاسوسی]] بسیار گرانتر است ولی در طی زمان هزینه نگهداری کمی دارد. از طرفی در آن زمان این هواپیما فاقد دیتالینک بود یعنی برای ارسال فوری اطلاعات جمعآوری شده تجهیزاتی نداشت و پس از بازگشت به پایگاه اطلاعات دریافت میشد.
|