روبن گریگوریان: تفاوت میان نسخه‌ها

 

روبیک دو برادر کوچکتر از خود داشت که آنها هم موسیقی را به حد زیادی دوست داشتند و از آن آگاهی داشتند که یکی از آنان به نام «هانری» از نوازندگان بزرگ [[ارکستر سمفونیک]] یک‌صد نفری [[نیویورک]] بود.

در تهران موسیقی را نزد پدر و بعد از آن اساتید روسی و بلژیکی فرا گرفت. وی درسال ۱۳۱۷ خورشیدی همراه تحصیل هنرستان موسیقی [[غلامحسین مین‌باشیان]] به اداره موسیقی کشور وارد شد.

تحصیلات خود را در هنرستان عالی موسیقی به پایان رسانید و مدتی رهبر آوازهای دسته جمعی هنرستان بود. پس از آن عهده‌دار مدیریت [[هنرستان عالی موسیقی]] بود، و مدتی نیز رهبری [[ارکستر سمفونیک تهران]] را به عهده داشت.

* فعالیتهای آموزشی: روبن گریگوریان سالها به تدریس موسیقی در تهران مشغول بوده‌است. وی علاوه بر ویولون به تدریس آهنگسازی نیز می‌پرداخت.

* سایر فعالیتها و برنامه‌های روزمره: روبن گریگوریان به مطالعه تحقیق و نوشتن قطعاتی برای دیوان علاقه‌مند بوده است.

 

وی نخستین کسی است که ترانه‌های محلی ایران را جمع‌آوری کرد و برای چهار صدا تنظیم نمود. در همین زمینه کتابی در دو جلد بنام «ترانه‌های محلی» انتشار داد. از جمله این ترانه‌ها می‌توان به «آی سرکُتل»، «مَسُم، مَسُم»، «هی یار، هی یار» اشاره نمود و ترانه‌های فراموش شده اش چون: «دختر بویر احمد»

و «دست به دستمالم». از دیگر آثار او: «کوارتت زهی»؛ «اسکرتز»؛ «چند آواز برای پیانو»؛ «فانتزی اوریانتال»؛ «سوئیت ایرانی».

او در موسیقی از سبک [[ریمسکی کورساکف]] و [[آرام خاچاتوریان]] پیروی می‌کرد.

 

== چکیده‌ای از افکار روبن گریگوریان ==

{{گفتاورد|«خدمت به موسیقی، آهنگسازی، رهبری یا نوازندگی یک شغل نیست، یک وظیفه است. آهنگساز یا نوازنده موظف است که هنرش را گسترش و ارائه دهد»}}

 

 

== بزرگداشت روبن گریگوریان ==

این برنامه شامل سخنرانی پژوهشگران موسیقی «دکتر آریانپور» و دکتر «شاهین فرهت» و نمایش فیلم و اجرای ارکستر ارامنه انجام شد.

 

== منابع ==

 

{{ترتیب‌پیش‌فرض:گریگوریان، روبیک}}

[[رده:ارمنی‌تبارهای اهل ایران]]

[[رده:درگذشتگان ۱۳۷۰]]