موزه هنرهای زیبا: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←منابع: بهبود/اضافه کردن منبع |
ویرایش و تصحیح |
||
خط ۳۸:
موزه هنرهای زیبا در جنوبی‌ترین نقطه سعد آباد واقع شده است.
ساختمان این عمارت مربوط به زمان رضا شاه است که ساخت آن از سال ۱۳۱۹ شروع گردید و با تبعید رضا خان در سال ۱۳۲۰ به صورت نیمه کاره رها شد. از آنجا که در بنای آن سنگهای مرمر سیاه رنگ (از معدن [[ولی آباد (چالوس)|ولی آباد]] [[چالوس]]) به کار برده شده بود به '''کاخ اسود''' معروف بوده است. از حدود سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۳ تعمیراتی در این بنا انجام گرفت و در سال ۱۳۴۶ رسماً به عنوان [[وزارت دربار]] مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
پس از [[انقلاب اسلامی]] در سال ۱۳۵۷ طبقه همکف به عنوان اداره کل موزه‌های کشور مورد استفاده قرار گرفت و از همان زمان طبقه دوم و سوم، جهت تبدیل به موزه آماده می‌شد. این بنا در سال ۱۳۶۱ با نام موزهٔ هنرهای زیبا مورد بهره‌برداری قرار گرفت و در سال ۱۳۶۴ جهت بازدید عموم رسماً افتتاح گردید.
خط ۴۴:
در این موزه ۸ اثر نفیس از نقاش پرآوازه [[محمد غفاری]] ملقب به کمال الملک (۱۳۱۹–۱۲۲۲ ه. ش) ارائه شده که در سلامت و پختگی رنگ و دقت در ساختمان کم‌نظیر است.
== طبقات موزه و آثار ==
این ساختمان دارای دو طبقه و هم کف می‌باشد که هر طبقه دارای یک سالن و گالریهای متعدد است و در حال حاضر در هر سه طبقه تابلوهای بسیار زیبایی از شیوه‌ها و مکاتب گوناگون هنری ایران و جهان به نمایش درآمده است که بازماندهٔ هنر نقاشان ایرانی و خارجی است.
خط ۵۶:
=== طبقه دوم ===
طبقه دوم موزهٔ هنرهای زیبا به نقاشیهای هنرمندان ایرانی دوره [[صفویه]] تا [[قاجار]] اختصاص دارد. این نقاشی‌ها، اغلب تصویر پادشاهان، زنان و مردان درباری، امرا و صاحب منصبان آن زمان است.
اکثر این تابلوها بدون امضا یا رقم هستند و فقط یک تابلو از دورهٔ صفوی با عنوان مجلس [[شیرین و فرهاد]] (رقم [[محمد زمان]]) را بر خود دارد که در مخزن موزه نگهداری می‌شود. از جمله آثار قابل تأملی که از این دوره در معرض تماشاست پنج تابلوی رنگ و روغن بر روی بوم است که افرادی را با چهره‌هایی اروپائی در
در میان تابلوهای طبقه دوم تابلوی بزرگی به چشم می‌خورد که [[نادر شاه]] را در حال تاج گذاردن بر سر [[محمد شاه گورکانی]] (پادشاه هند) نشان می‌دهد که عنوان آن (تاج بخشی نادر شاه) و رقم (ابوالحسن) را بر خود دارد و به تاریخ ۱۱۸۹ ه. ق یعنی سی سال پس از قتل نادر کشیده شده است.
خط ۶۷:
از جمله تابلوهای نفیس این دوره، تصویری است تمام قد از [[فتحعلیشاه قاجار]] که به گفته [[رابینسون]] منتقد هنری، از با ارزشترین تابلوهای رنگ و روغن در میان نقاشیهای ایرانی است. این تصویر که ۱۲۵ × ۲۴۶ سانتیمتر است از نقاش هنرمندی است به نام [[مهرعلی نقاش|مهر علی]] که آن را در سال ۱۲۲۸ ه. ق کشیده و بدینگونه امضاء کرده است: «رقم کمترین غلام، مهر علی».
دیگر آثار ارائه شده را می‌توان به ترتیب از تصاویر
== منابع ==
| |||