نصرالله فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها

== زندگینامهزندگی‌نامه ==

'''نصرالله فلسفی''' فرزند میرزا نصرالله خان سوادکوهی مستوفی (از مستوفیان دربار قاجار) در ۹ [[آذر]] [[۱۲۸۰]] در تهران زاده شد. تحصیلات مقدماتی را در مدرسه‌های اقدسیه و [[آلیانس]] و [[دارالفنون]] فراگرفت و در [[وزارت پست و تلگراف]] مشغول به خدمت شد. فلسفی از جوانی به ترجمهٔ آثار ادبی علاقه نشان داد و در ابتدا چند داستان کوتاه از موریس لُبلان را در روزنامهٔ ''مرد آزاد'' به صورت پاورقی به چاپ رساند. طولی نکشید که به لحاظ دقت و رعایت امانت در ترجمه، در شمار بهترین مترجمان زبان فرانسه عصر خود شناخته شد.<ref>کمالی، محمدجواد، ''تاریخ ترجمه ادبی از فرانسه به فارسی''، انتشارات سخن گستر و معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ۱۳۹۲، ص ۲۰۷</ref> وی در سال ۱۳۰۷ چند ماهی در [[وزارت دادگستری]] به خدمت پرداخت، سپس به [[وزارت فرهنگ]] منتقل شد. از سال ۱۳۰۷ در [[دارالفنون]]، [[دانشسرای عالی]] و مدارس متوسطه تهران به تدریس تاریخ و جغرافیا و علوم ادبی پرداخت و با تاسیستأسیس [[دانشگاه تهران]] به عنوان استاد به تدریس تاریخ پیش از اسلام در دانشکده ادبیات مشغول گردید.

نصرالله فلسفی علاوه بر نویسندگی و ترجمهٔ کتاب‌های بسیار، مقالات تحقیقی دربارهدربارهٔ تاریخ و ادبیات ایران در نشریات به چاپ رساند. مقالات تحقیقی او دربارهدربارهٔ تاریخ و [[ادبیات ایران]] در نشریه‌هایی چون [[تعلیم و تربیت]]، مهر، سخن، شفق سرخ، اتحاد، [[یغما]]، وحید، مجلهٔ دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز، نشریه کتابخانه ملی، [[تبریز]] و وحید به چاپ رسیده‌است. فعالیت‌های روزنامه‌نگاری او در طی چهار دهه شامل مدیریت چندین مجله در دوره‌های مختلف بود که از آن جمله‌است: کفالت مجله پست و تلگراف (فقط سه شماره ۱۳۰۴)، مجله ایران (نشریه کلوپ بین‌المللی ایران برای تمبر و مجموعه‌های دیگر از ۱۳۰۱ تا ۱۳۱۱)، مجله [[تعلیم و تربیت]] (وابسته به [[وزارت معارف]]، ۱۳۱۳-۱۳۱۴۱۳۱۳–۱۳۱۴)، مجلهٔ مهر (از ۱۳۱۲ به مدت چهارسال)، مدیریت و سردبیری مجله هفتگی امید (از ۱۳۲۲ به مدت سه سال)، و مجلهٔ ایرانیکا به زبان ایتالیایی (در دورهٔ رایزنی فرهنگی در ایتالیا).

نصرالله فلسفی در دوم خرداد [[۱۳۶۰]]، یک ماه پس از ورود به [[ایران]]، زندگی را بدرود گفت و در [[شهر ری]] در مزار [[حضرتشاه عبدالعظیم]] به خاک سپرده شد.