اشعیا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جایگزینی الگوی دیگر کاربردها با همچنین ببینید
Aqajanim (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: بشاراتی⟸بشاراتی، هرصورت⟸هر صورت، نقادین⟸نقادان
خط ۱۶:
در ۱۲:۵۴-۱ بشارتی در مورد محل بعثت محمدبن‌عبداللّه است و در ۱۲:۲۸-۱۰ از خصوصیات و نشانه‌های کتاب آسمانی وی سخن گفته است. اما موضوع صلح کلی که هاکس آن را در برخی ابوب کتاب اشعیاء مربوط به حضرت مسیح دانسته، نه تنها با زمان آن حضرت تناسب ندارد بلکه مربوط به دولت حقه حضرت مهدی ۷ است، چنانکه در ۹:۱۱-۱ و آیه ۲۵:۶۵-۱۶ کتاب اشعیاء بیان شده است.
هاکس مابقی کتاب اشعیا را اشاره به دو حادثه عظیم دانسته و خود درباره آنها سخنی نگفته‌است. این دو حادثه عظیم یکی ظهور نور قدوسی محمد و دیگری ظهور موعود کل ملل و منتَظَر مرغوب طوایف، محمدبن‌الحسن‌العسکری است.}<ref>صادقی تهرانی، محمد - [http://www.forghan.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=51:asarfordownload&catid=14:asar2&Itemid=54 بشارات عهدین] - ص 18 و 19 - انتشارات شکرانه - چاپ 1390</ref>
* برخی از نقادیننقادان دانشمندان مسیحی نیز (چنانکه هاکس نقل کرده) احتمال داده‌اند که از فصل ۴۰ الی ۶۶ دو قرن بعد از اشعیاء نبی نوشته شده است. می‌توان حدس زد که احتمال فوق از لحاظ آن بوده که عمده و بلکه تمامی بشارات کتاب اشعیاء در میان همین فصول مانند فصل ۴۲ و ۵۴ و ۶۵ است.
 
به نظر می رسد این نقادیننقادان از آنجا که نخواسته‌اند این بشارات مورد استفاده و استدلال مسلمانان قرار گیرد، چون برخلاف هاکس نتوانستند این بشارات را بر مسیح تطبیق دهند تکلیف بشارات فوق را یکسره کرده و آنها را به دو قرن بعد از اشعیاء برده‌اند. ولی برخی دیگر از دانشمندان به منظور اینکه بشارات فوق را در هرصورتهر صورت راجع به مسیح تطبیق دهند، دلایلی آورده‌اند که ابواب فوق مانند سایر ابواب، نوشته خود اشعیاء است.
 
به نظر [محمد صادقی تهرانی]: { از هر جهت که به این مسئله نگریسته شود، به سود اسلام‌است و بشارات فوق چه مربوط به اشعیاء باشد (کما هو الحق) و چه دو قرن پس از وی نوشته شده باشد، بطور حتم (چون پیشگوئیست)، از زبان وحی صادر شده و تناسبی به مسیح ندارد.}<ref>صادقی تهرانی، محمد - [http://www.forghan.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=51:asarfordownload&catid=14:asar2&Itemid=54 بشارات عهدین] - ص 19 - انتشارات شکرانه - چاپ 1390</ref>