دزدی دریایی: تفاوت میان نسخه‌ها

دزدان دریایی یا ملوانان آزاد به کسانی گفته می‌شود که به دزدی از [[کشتی|کشتی‌ها]]ها روی آورده‌اند.

در آن زمان فرماندهان ارتش نیز خود در خفا به دزدی دریایی مشغول بودند. به نظر می‌رسید که دزدان دریایی خود از هیچ [[قانون|قانونی]]ی اطاعت نمی‌کنند اما آنان نیز قوانینی برای خود داشتند.

دزدی دریایی امروزی از فقر زیاد کشورهای استوایی پدیدار شده‌است. این دزدی دریایی در میان قبایل [[سومالی|سومالیایی]]ایی به وفور دیده می‌شود.

[[پرونده:Amaro Pargo.jpg|thumbبندانگشتی|[[آمارو فارگو]] یکی از دزدان دریایی معروف‌ترین عصر طلایی دزدان دریایی بود.]]

[[پرچم]] [[دزدان دریایی]] در قسمت [[آمریکا]] و [[اروپا]] بیشتر از نشان یک [[جمجمه]] دو [[استخوان]] یا یک جمجمه و دو [[شمشیر]] بوده‌است. اما در قسمت‌های [[آسیا|آسیایی]]یی و به خصوص در جزایر [[استوایی]] همچون بخش [[سنگاپور]] این پرچم‌ها به نمادهای خانوادگی هم تغییر می‌یافتند و حتی در برخی از پرچم‌ها نشانه‌هایی مثل ماهی و اژدها هم وجود داشت.

پادشاهان و یا حکمرانان [[جزیره هرمز|هرمز]] در دوران عظمت و اقتدار خویش حوزهٔ [[مسقط]] و منطقه‌ای در [[دریای عمان]] و حتی قسمتی از کرانه‌های جنوبی [[خلیج فارس]] را که بعداً ساحل دزدان دریایی (Pirate coast) نام گرفته است همیشه تحت کنترل قرار می‌دادند و به هر ترتیبی که بود در این مناطق محروسه و کرانه‌های جنوبی [[ایران]] مانع عملیات دریازنان گردیده و عنداللزوم آنها را سرکوب می‌کردند و لزا می‌توان گفت که در قرن پانزدهم کم و بیش فعالیت دریازنان بر اثر وجود حکمرانان هرمز عقیم باقی می‌ماند. بعد از سپری شدن دورهٔ جلال و قدرت هرمز بدواً [[پرتغال|پرتغالی‌ها]]ی‌ها و سپس خاندان [[صفویه]] نمی‌گذاشتند دریازنی در خلیج فارس نضج بگیرد بعد از صفویه نیز [[هلند|هلندی‌ها]]ی‌ها و سپس [[بریتانیا|انگلیسی‌ها]] کم و بیش کوشش‌های مؤثری در این زمینه به عمل آورده‌اند.<ref>جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صص ۲۰-۲۲</ref>

یکی از این دو عامل بی نظمی‌های امارات و شیخ نشین‌های جنوبی خلیج فارس بر اثر قیام [[وهابی|وهابی‌ها]]ها بود و دیگری عدم وجود یک قدرت یک قدرت مرکزی توانا در مرکز ایران.<ref>جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صص ۲۰-۲۲</ref>