اوگانسون: تفاوت میان نسخه‌ها

:{{Nuclide|Link|Californium|249}} + {{Nuclide|Link|Calcium|48}} → {{Nuclide|Link|Ununoctium|294}} + ۳ {{SubatomicParticle|link=yes|Neutron}}

 

 

در ۲۰۱۱، [[آیوپاک]] نتایج همکاری ۲۰۰۶ دوبنا-لیورمور را مورد بررسی قرار داد و نتیجه گرفت: "سه مورد گزارش شده برای ایزوتوپ Z = 118 فراوانی داخلی خیلی خوبی دارند ولی هیچ لنگری برای هستهٔ مشخص نیست تا در حد معیار اکتشاف خود را نشان دهد."<ref>{{cite journal|doi=10.1351/PAC-REP-10-05-01|title=Discovery of the elements with atomic numbers greater than or equal to 113 (IUPAC Technical Report)|year=2011|last1=Barber|first1=Robert C.|last2=Karol|first2=Paul J.|last3=Nakahara|first3=Hiromichi|last4=Vardaci|first4=Emanuele|last5=Vogt|first5=Erich W.|journal=Pure and Applied Chemistry|page=1|volume=83|issue=7}}</ref>

به علت احتمال خیلی پایین [[همجوشی هسته‌ای|واکنش همجوشی]] ([[مقطع هسته‌ای|مقطع]] همجوشی حدود 0.3-0.6 [[pb]] است) آزمایش چهار ماه طول کشید و دوز پرتو {{val|4|e=۱۹}} یون [[کلسیم]] را که باید به [[کالیفرنیم]] شلیک می‌شدند، به کار گرفت تا اولین واقعهٔ ثبت شده به عنوان ترکیب آن‌ان‌اکتیوم به وقوع بپیوندد.<ref name="webelements">{{cite web|url=http://webelements.com/webelements/elements/text/Uuo/key.html|title=Ununoctium|publisher=WebElements Periodic Table|accessdate=2008-01-18}}</ref> با این وجود، محققان اطمینان زیادی دارند که نتایج [[نقیض مثبت|مثبت]] نیستند، چون احتمال اینکه تشخیص‌ها تصادفی نبوده باشند، کمتر از یک در ۱۰۰۰۰۰ تخمین زده شده بود.<ref>{{cite web|quote="I would say we're very confident."|url=http://pubs.acs.org/cen/news/84/i43/8443element118.html|title=Element 118 Detected, With Confidence|publisher=Chemical and Engineering news|date=2006-10-17|accessdate=2008-01-18}}</ref>

 

 

:{{Nuclide|Ununoctium|294}} → {{Nuclide|livermorium|290}} + {{Nuclide|Link|helium|4}}

 

 

:{{Nuclide|Curium|245}} + {{Nuclide|Calcium|48}} → {{Nuclide|livermorium|290}} + ۳ {{SubatomicParticle|link=yes|Neutron}},

 

 

در مدل تونل-کوانتومی، نیمه عمر واپاشی آلفای ²⁹⁴Uuo مقدار {{val|0.66|+0.23|-0.18|u=ms}} با انرژی تولیدی (Q-Value) تجربی در ۲۰۰۴ منتشر شد.<ref name=oga04>{{cite doi|10.1103/PhysRevC.70.064609}}</ref> محاسبه با میزان انرژی (Q-Value)های نظری از مدل ماکروسکوپی-میکروسکوپی مونتیان-هافمن-پاتیک-سوبیچفسکی نتایج تقریبا پایین ولی قابل مقایسه‌ای می‌دهد.

== مشخصات ==

=== پایداری هسته و ایزوتوپ‌ها ===

 

پایداری هسته با افزایش عدد اتمی پس از [[پلوتونیم]]، سنگین ترین [[هسته دیرینه|عنصر دیرینه]] به شدت کاهش می‌یابد و تمام ایزوتوپ‌های با عدد اتمی بالای [[مندلیفیم|۱۰۱]]، به استثنای [[دوبنیم]]-۲۶۸، با [[نیمه عمر]] زیر یک روز، [[پرتوزایی]] می‌کنند. هیچ عنصری با [[عدد اتمی]] بالای ۸۲ (بعد از [[سرب]]) ایزوتوپ پایدار ندارد.<ref>{{cite journal

 

=== ترکیبات پیش بینی شده ===

 

هیچ ترکیبی از آن‌ان‌اکتیوم تاکنون به دست نیامده، اما محاسبات روی [[شیمی نظری|ترکیبات نظری]] از ۱۹۶۴ آغاز شده‌اند.<ref name=60s>{{cite journal|doi=10.1016/0022-1902(65)80255-X|year=1965|publisher=Elsevier Science Ltd.|title=Some physical and chemical properties of element 118 (Eka-Em) and element 86 (Em)|first=A. V.|last=Grosse|journal=Journal of Inorganic and Nuclear Chemistry|volume=27|issue=3|pages=509–19}}</ref> پیش بینی شده است که اگر [[انرژی یونش]] این عنصر به قدر کافی بالا باشد، [[اکسایش – کاهش|اکسایش]] آن دشوار شده و در نتیجه [[عدد اکسایش]] رایج آن ۰ خواهد بود (مثل دیگر گازهای نجیب)؛<ref name="compounds">{{cite web|publisher=WebElements Periodic Table|url=http://webelements.com/webelements/elements/text/Uuo/comp.html|title=Ununoctium: Binary Compounds|accessdate=2008-01-18}}</ref> با این حال، ظاهرا این نظریه درست ترین نیست.<ref name=BFricke/>