روزه در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[روزه]] در اسلام''' یا '''صیام''' عملی است که انسان از اذان صبح تا اذان مغرب از چیزهایی که روزه را باطل می‌کند خودداری نماید.<ref>رساله حسینی شیرازی صفحهٔ ۳۲۲.</ref> روزه از آداب مذهبی است که برای معتقدین به عنوان وسیله‌ای برای تقرب به خداوند، آمادگی برای مراسم مذهبی، پالایش بدن در راستای درک امور معنوی، کفّاره تخطی از مقررات مذهبی، و عزاداری برای انسان‌های درگذشته کاربرد دارد. زیربنای همه این کاربردهای روزه، تمایل انسان به پدید آوردن شرایط جسمی- -و روانی (اغلب از نوع زاهدانه) است که وسیله‌ای برای ارتباط میان بنده با خدای خود ایجاد می‌کنند و در نتیجه جایگاه نیازهای معنوی را اعتلاء بخشیده و خواسته‌های مادی را کوتاه می‌نمایند. افزایش اراده و کف نفس و نیز ایجاد حسّ شفقت نسبت به نیازمندان از ارزش‌های روزه به شمار می‌آیند. روزه ماه رمضان از ستون‌های [[دین اسلام]] شمرده می‌شود و بر همه مسلمانان بالغ، عاقل و سالم واجب است در این ماه روزه بگیرند.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/fasting Fasting: Encyclopedia Iranica]</ref> این باور گسترده که روزه گرفتن مخصوصاً در ماه رمضان مناسب‌ترین راه برای پاک کردن گناهان است، باعث شده قوانین روزه هنوز به شکل محکمی رعایت شود.<ref>{{پک|Berg|۱۹۹۷|ک=EI|ف=Ṣawm|ص=۹۴|زبان=en}}</ref>

روزه در چندین آیه از قرآن ذکر شده است. دستور روزه گرفتن در ماه رمضان و بسیاری از احکام مربوط به آن در [[سوره بقره]] آیات ۱۸۳–۱۸۵ و آیه ۱۸۷ آمده است. به علاوه، آیات دیگری نیز هستند که روزه گرفتن را به عنوان کفّاره برخی گناهان (سوره نسا آیه ۹۲، [[سوره مائده]] آیات ۸۹ و ۹۵ و [[سوره مجادله]] آیه ۴) و یا جایگزین بعضی از آداب مراسم حج (سوره بقره آیه ۱۹۶) بیان می‌کنند. این آیات به همراه احادیث (به عنوان مثال بخاری و یا حرّ عاملی) شاکله قواعد فقهی روزه را تشکیل می‌دهند. کلمات «صائمون» و «صائمات» (روزه‌داران مرد و روزه‌داران زن) در قرآن در [[سوره احزاب]] آیه ۳۵ به عنوان دو گروه از انسان‌ها که در زمره گروه‌های مورد بخشش و بخشایش خداوند هستند آمده‌اند. در [[سوره مریم]] آیه ۲۶، مریم با خود عهد سکوتی بست که قرآن از آن به روزه یاد می‌کند. به گفته برگ در [[دانشنامه اسلام]] این آیه یادآور رسم رعایت سکوت در نزد مسیحیان به هنگام روزه است.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/fasting Fasting: Encyclopedia Iranica]</ref><ref>مقالهٔ [[دانشنامهٔ اسلام]] به اشتباه به چند آیه قبل ‌و بعدتر اشاره کرده‌است: Kur'an II, 192; IV, 94; V, 91, 96; LVIII, 5.</ref><ref>{{پک|Berg|۱۹۹۷|ک=EI|ف=Ṣawm|ص=۹۴|زبان=en}}</ref> آیهٔ ۱۸۳ بقره که امر به روزه می‌کند ظاهراً در [[رمضان]] سال [[۲ (قمری)|دوم]] پس از هجرت فرو فرستاده‌شده است.<ref>دانشنامه جهان اسلام، «بقره»</ref> در پی نزول این آیات و وجوب روزه گرفتن، وجوب ''روزهٔ عاشورا'' از میان رفت.<ref>Concise Encyclopedia of Islam By Cyril Glassé, p. 152</ref>

شکستن یا باز کردن روزه را ''[[افطار]]'' گویند.<ref>فرهنگ فارسی عمید، «افطار»</ref> فقه اهل سنت توصیه می‌کند که روزه‌دار در بازکردن روزه خود به محض [[غروب خورشید]] شتاب کند، حال آنکه طبق دیدگاه مشهور در فقه شیعه، روزه‌دار باید صبر کند تا سرخی نیمه شرقی آسمان برود.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/fasting Fasting: Encyclopedia Iranica]</ref> مسلمانان معمولاً روزه را به تبعیت از [[پیامبر اسلام]] با یک نوشیدنی غلیظ و خرما باز می‌کنند. برخی از مسلمانان بعد از باز کردن روزه نماز می‌خوانند و سپس آماده [[وعده غذایی]] بزرگ‌تری می‌شوند که معمولاً شامل غذاهای مخصوص به این ماه است. این غذا خوردن‌ها فرصتی برای بازدید بستگان، همسایگان و دوستان از همدیگر است.<ref>[http://books.google.com/books?id=OZbyz_Hr-eIC&printsec=frontcover&dq=encyclopedia+of+islam&hl=en&sa=X&ei=ekDmUcXyIqGAiAKhm4C4BQ&ved=0CEQQ6AEwAw#v=snippet&q=fasting%20Arabic:%20sawm%20siyam&f=false Encyclopedia of Islam By Juan Eduardo Campo, p. 227]</ref>