زسو-۲۳-۴: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز اصلاح متن با استفاده از AWB |
|||
خط ۶۹:
شیلکا برای یافتن تهدیدهای هوایی و هدایت آتش توپهای خود به یک رادار باند جی مجهز شده که بشقاب آن در قسمت عقب خودرو قرار گرفته و به داخل خودرو جمع میشود. شیلکا با تیربار چهارلول خود که فشنگهایی مشابه فشنگهای ضدهوایی دولول [[زو-۲۳-۲]] را شلیک میکنند، توانایی کشف، پیگیری و درگیری با هواگردهای مهاجم در ارتفاع پایین را داشته و همچنین قادر به درگیری با خودروهای زمینی در حال حرکت است. با توجه به سرعت واکنش و نواخت تیر بالا معمولاً وظیفهٔ سرکوب سکوهای شلیک [[موشک ضد تانک]] (مثل خودروهای مسلح به [[موشک تاو]]) هم به شیلکاها سپرده میشود. تیربارهای این سیستم تا مسافت حداکثر ۳ هزار متر برد مفید دارند. شیلکاها در مجموع ظرفیت حمل ۲ هزار فشنگ را دارند که در نوارهای حداکثر ۵۰ تایی داخل خشاب گذاشته شده و نوع مهمات هم معمولاً یک گلوله زرهشکاف پس از سه گلوله انفجاری است.<ref>[http://www.fas.org/man/dod-101/sys/land/row/zsu-23-4.htm ZSU-23-4 Shilka 23MM Antiaircraft Gun] FAS</ref>
رادار شیلکا تا حداکثر ۲۰ کیلومتر را پوشش میدهد و از توانایی ردیابی خوبی برخوردار است، ضمن اینکه کشف آن نیز توسط دشمن نسبتاً مشکل میباشد و مقاومت خوبی نیز نسبت به [[اخلال الکترونیکی]] دشمن دارد. اما این رادار نقاط ضعفی هم دارد از جمله اینکه در پیدا کردن اهداف با ارتفاع پایینتر از ۶۰ متر با مشکل مواجه میشود و ممکن است گاهی امواج بازگشتی کاذب دریافت کند که این امر موجب ایجاد برفک بر روی صفحه رادار میشود.
مشکل دیگر شیلکا این است که سیستم خنککننده مایع آن قادر نیست که به سرعت دمای لوله سلاح را پایین بیاورد و این امر علاوه بر داغکردن سلاح گاهی باعث شلیک خودبخود آن میشود. مانورپذیری و قدرت تحرک شیلکا در خارج از جاده قابل قبول است اما قدرت موتور آن برای خودرویی با این وزن کافی نیست و این باعث کاهش سرعت شیلکاها به ویژه در سربالاییها میشود.
خط ۹۸:
{{پانویس}}
{{خودروهای زرهپوش جنگی شوروی پسا جنگ جهانی دوم}}
[[رده:توپ ۲۳ میلیمتری]]
[[رده:توپ مسلسل]]
|