سلسله صوفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سلسله صوفیان''' نام سلسله‌ای از [[مردمان ترک‌تبار|ترک تباران]]<ref>Bosworth, p. 1064</ref> بود که بر [[خوارزم]] حکم می‌راندند. هرچند که استقلال این سلسله کوتاه بود<ref>Manz, p. 11</ref> اما تا زمان سقوط خوارزم توسط [[شیبانیان]]، صوفیان به عنوان دست نشاندگان [[تیموریان]] بر این سامان حکم راندند. بر خلاف حاکمان سابق خوارزم، صوفیان هیچ گاه از عنوان [[خوارزمشاه]] استفاده نکردند. <ref>Bosworth, p. 1064</ref>

خودداری حسین صوفی از بازگرداندن خوارزم جنوبی در سال ۱۳۷۲ میلادی تیمور را به رویارویی با او کشانید. کاث به سرعت سقوط کرد، حسین صوفی مصمم شد که [[گرگانج]] را مستحکم کند و در آنجا اقامت کند. گرگانج به محاصره نیروهای [[تیمور]] در آمد و در همین زمان حسین صوفی در گذشت.<ref name="Hildinger, p p. 328">Hildinger, p. 176; Manz, p. 69; Ashrafyan, p. 328</ref>

با درگذشت حسین صوفی برادرش [[یوسف صوفی]] جانشین وی شد. او قرارداد صلحی با تیمور بست و کاث و خیوه را به تیمور داد<ref name="Hildinger, p p. 328">Hildinger, p. 176; Manz, p. 69; Ashrafyan, p. 328</ref> در نتیجه سپاهیان تیمور خوارزم شمالی را رها کردند. در سال‌های بعد تهاجم‌های حسین صوفی برای گسترش قلمرو اش و تلاشش برای بازپس گیری [[کاث]] و [[خیوه]] تیمور را به رویارویی دوباره با او برانگیخت. تیمور دومین لشگرکشی به قلمرو صوفیان را در سال ۱۳۷۳ میلادی آغاز کرد اما یوسف صوفی به سرعت عذر خواهی کرد<ref>Hildinger, pp. 176-177; Manz, p. 69; Ashrafyan, p. 329</ref> و برای تحکیم صلح دخترش را به عقد پسر تیمور جهانگیر درآورد. <ref>Hildinger, pp. 176-177</ref>