فقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فقیه''' از واژه "فقه" مشتق شده است. و فقه در لغت، به معنای دانستن و فهمیدن، است. اما ''' فقیه''' در اصطلاح علوم اسلامی، به معنای [[مجتهد]] و متخصص در علم فقه به کار رفته است. بنا براین، فقیه به کسی می گویند که قادر به استنباط احکام شرعی فرعی از منابع فقه اسلامی که عبارتند از [[قرآن]]، [[سنت]]، [[اجماع]] و [[عقل]] باشد.<ref> [http://avabook.com/product/61/اصول-فقه-دانشگاهی اصول فقه دانشگاهی ] - محمد رضا شب خیز - انتشارات کتاب آوا - چاپ چهارم 1392 </ref>

در متن‌های فارسی کهن تا قرن‌های هفتم و هشتم هجری، معمولاً واژۀ دانشمند در زبان فارسی به معنای فقیه در زبان عربی استعمال می‌شده است. مجتهد کسی است که حداقل دوره‌های سه‌گانه حوزوی را گذرانده و قادر به استنباط احکام فقهی باشد. اما فقیه مجتهدی است که علاوه بر این در علم فقه تسلط دارد و صاحب‌نظر و نوآوراست و مرادف با دانشمند است.

به مجتهد و فقیهی که علاوه بر بعد فقاهت و تسلط بر علوم مذکور، حائز شرایط دیگری مانند عدالت، مدیریت، آشنایی به وضعیت جهان اسلام و تقوا باشد، فقیه جامع الشرایط می گویند.<ref> [http://avabook.com/product/61/اصول-فقه-دانشگاهی اصول فقه دانشگاهی ] - محمد رضا شب خیز - انتشارات کتاب آوا - چاپ چهارم 1392 </ref>

از میان فقیهان جامع الشرایط، آنکه از دیگران اعلم و متخصص تر در علوم لازم برای اجتهاد باشد، فقیه مرجع، یا مرجع تقلید نامیده می شود. <ref> کتاب دروس القواعد الفقهیة، نگارش آیت‌الله سید رضا [[حسینی نسب]]. </ref>