اردیبهشت (امشاسپند): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز اصلاح متن با استفاده از AWB
جز تمیزکاری و اصلاح متن‌‌‌‌‌ با استفاده از AWB
خط ۶:
این امشاسپند پاسدار و نگهبان [[آتش]] و یا عناصری که در عین حال بازگو کنندهٔ طبیعت آتش هستند، می‌باشد. او یکی از امشاسپندان مذکر است. او ضامنِ پایداری [[نظم]] جهان است، چه نظم [[اخلاق]]ی و چه نظم [[فیزیک]]ی (نظم مادی).
 
دشمن و رقیب اصلی اردیبهشت، دنیای [[دیو]]ها و پلیدی‌ها می‌باشد.<ref name="ReferenceA">اساطیر ملل آسیایی، جلد اول (اساطیر پارسی و چینی)، اثر: جی. مناسک و م. سویمی، چاپ اول، صفحه: ۸</ref>
 
== نقش ==
در [[ایران باستان]] نقش بزرگی به آتش و در نتیجه به امشاسپند مربوط بدان محول شده است. وی از جمله وظیفهٔ پاسداری از میثاق‌ها را بر عهده دارد. آتش از طرفی، وسیله‌ای مؤثر برای مبارزه با دیوان و شیاطین است و بعنوان والاترین عنصر تقدیس، شهرت کامل دارد.
 
به خاطر احترام به همین امشاسپند و توجه به آتش، [[ایرانیان]] در چشم همسایگان خویش قومی آتش پرست جلوه می‌کردند.<ref>اساطیر ملل آسیایی، جلد اول (اساطیر پارسی و چینی)، اثر: جی. مناسک و م. سویمی، چاپ اول، صفحه: ۸<name="ReferenceA"/ref> حتی تا زمان سلطهٔ [[اسلام]] نیز در شهرهای ایرانی که اقامتگاه تعداد قابل توجهی از پیروان آئین [[مزدایی]] بود، [[آتشکده]]های متعددی وجود داشت.
 
در [[مزدیسنا]] زندگانی عبارت است از طی مدارج سعادت و کمال در این جهان واز پرتو آن به ساحت قدس [[پروردگار]] پیوستن در جهان دیگر.