خیابان جمهوری اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

اقتباس و الگوگیری از [[معماری غرب]] در دهه‌های ۱۳۰۰ و ۱۳۱۰ در دورهٔ [[رضاشاه]] و بعدتر در دورهٔ [[محمدرضاشاه]] بر ساختمان‌های آن کاملاً آشکار است. بعدها جنبش‌هایی چون [[نوگرایی]]، [[ساختارگرایی]] و [[آینده‌گری]]، که الگویی مساعد برای توسعهٔ شهری بود.

 

<blockquote>نمونه‌هایی که از روی الگوهای خارجی اجرا شده‌است خود، دلیل بر اشراف معماران آن زمان بر مبانی، اصول و حتی بسیاری از جزئیات و ریزه‌کاری‌های مربوط به شیوه‌های معماری غربی است.

...

[[ماهی‌فروشی|ماهی‌فروشی‌ها]] که میان [[چهارراه اسلامبول]] و [[میدان استقلال]] جای دارند، در ضلع جنوبی خیابان به فروش [[آبزی|آبزیان]] و [[ماهی|ماهی‌های]] تازه می‌پردازند.

 

 

<blockquote>مسجد هدایت، در ضلع شمالی خیابان واقع است که به مسجد مخبرالدوله یا کمال هدایت و تکیه علی قلی معروف است. این مسجد در زمان گذشته ناصری، مسجد گذرگاهی بوده است. قسمت‌هایی از ملک و مسجد که یتیم خانه و درمانگاه بوده، طبق وصیت مخبرالدوله، ۳۰ سال بعد از فوت او به این مکان‌ها اضافه شده است. هنگامی که آیت‌الله طالقانی پیش نماز مسجد شد، مسجد از حالت گذرگاهی درآمد. سپس توسط شیخ علی تهرانی این مکان‌ها جزو مسجد قرار گرفت و مسجد را بزرگ‌تر کردند. در نمای بیرونی مسجد آیه‌هایی از قرآن به خط زرین الخط در سال ۱۳۴۴ه. ش، بر کتیبه‌هایی نوشته شده و با نقوش گل و ترنج تقسیم‌بندی و بر سر در ورودی مسجد نیز شعری از محمد علی صغیر نوشته شده‌است. داخل مسجد ۲۵ قبر خانوادگی واقع است که پس از گسترش مسجد، سنگ قبرها در داخل رواق‌ها افتاد و در فضایی نگه‌داری می‌شود و تنها سنگ قبر سازنده مسجد به طور ایستا (عمودی) بر دیوار قرار گرفته‌است که به دلیل رنگ بسیار روشن و تا حدودی فرسودگی سطح سنگ به سختی و با نور پردازی خاص اشعاری را که بر روی سنگ حک شده‌است می‌توان خواند.</blockquote>