رومن یاکوبسن: تفاوت میان نسخه‌ها

او مقالاتی راجع به زبان‌آموزی کودک، ترتیب یادگیری مفاهیم زبانی و مراحل فراگیری همخوان‌ها و واکه‌ها و زبان‌پریشی دارد و بنابراین یکی از پیشگامان علم [[روان‌شناسی زبان]] به حساب می‌آید. او با استفاده از مفهوم [[نشانداری]] توانست آن دسته از مقوله‌های زبانی را که کودکان در مراحل اولیه یادگیری می‌آموزند و در صورت وقوع زبان‌پریشی، دیرتر از دست می‌روند، مشخص کند. او این مقوله‌ها را [[بی‌نشان]] و سایر مقوله‌های زبانی را که دیرتر آموخته می‌شوند و در زبان‌پریشی زودتر از دست می‌روند، [[نشان‌دار]] می‌داند.<ref name="دبیرمقدم ۱۳۸۸: ص ۱۸۸">دبیرمقدم (۱۳۸۸: ص ۱۸۸)</ref>

پژوهش‌های او در [[آواشناسی]] و [[واج‌شناسی]] عبارتند از<ref> name="دبیرمقدم (۱۳۸۸: ص ۱۸۸)<"/ref>:

او در حوزه تغییرات تاریخی زبان‌ها از غایت‌مندی تغییرات زبانی، یعنی تغییرات هدفمند و جهت‌دار در زبان، به جای تغییرات بی‌هدف و تصادفی سخن می‌گوید، به این معنا که تغییرات زبانی، تغییرات منفرد و بی‌ربط محسوب نمی‌شوند و همه تغییرات در راستای رسیدن به یک هدف پیش می‌روند. مثلاً از نظر رده‌شناسی مبتنی بر ساخت‌واژه، [[فارسی باستان]]، یک [[زبان پیوندی]] محسوب می‌شود، در حالی که فارسی امروز، زبانی تحلیلی است، یعنی زبانی که صورت واژه‌ها تغییر نمی‌کند و نقش‌های دستوری به وسیله [[حرف اضافه]] نماینده می‌شوند. به این اعتبار می‌توان گفت همه تغییرات به سمت یک هدف نهایی بوده و آن اینکه یک [[زبان پیوندی]] به یک [[زبان تحلیلی]] یا [[زبان گسسته]] تبدیل شود.<ref> name="دبیرمقدم (۱۳۸۸: ص ۱۸۸)<"/ref>